Wyrok WSA w Łodzi z dnia 31 sierpnia 2022 r., sygn. III SAB/Łd 38/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Kowalska, Sędziowie Sędzia WSA Monika Krzyżaniak, Asesor WSA Anna Dębowska (spr.), po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 31 sierpnia 2022 r. sprawy ze skargi R. K. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę Łódzkiego w przedmiocie wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy 1. umarza postępowanie sądowoadministracyjne w zakresie zobowiązania Wojewody Łódzkiego do załatwienia wniosku skarżącego R. K. o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy; 2. stwierdza, że Wojewoda Łódzki dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania, które miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 3. przyznaje od Wojewody Łódzkiego na rzecz skarżącego R. K. sumę pieniężną w wysokości 500,- (pięćset) złotych; 4. zasądza od Wojewody Łódzkiego na rzecz skarżącego R. K. kwotę 597,- (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

28 stycznia 2022 r. R.K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę Łódzkiego w sprawie wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy.

Skarżący zarzucił organowi administracji naruszenie przepisów prawa procesowego, a to art. 12 § 1 w związku z art. 35 § 3 k.p.a. z uwagi na prowadzenie postępowania administracyjnego w sposób opieszały, powierzchowny i nieefektywny, bowiem wykonywane w jego toku czynności podejmowane były w dużych odstępach czasu.

Wskazując na powyższe skarżący wniósł o zobowiązanie organu do wydania decyzji w określonym terminie, stwierdzenie, że organ dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania, przyznanie od organu na rzecz skarżącego sumy pieniężnej w wysokości 500 zł, przyznanie od organu na rzecz skarżącego kosztów postępowania i rozpoznanie sprawy w trybie uproszczonym.

W uzasadnieniu skarżący podniósł, że podaniem z grudnia 2020 r. wniósł o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy. Od złożenia wniosku upłynął ponad 1 rok, a organ dopiero w styczniu 2022 r. umożliwił skarżącemu uzupełnienie braków formalnych – złożenie odcisków palców. Jednocześnie nie wystąpił wcześniej z zapytaniem do odpowiednich organów (Policji, Straży Granicznej), co powoduje ponowne wydłużenie oczekiwanie na decyzję niewynikające z winy skarżącego. Według skarżącego w sprawie ma miejsce przewlekłość. Niepodjęcie przez organ jakiejkolwiek czynności w zakresie prowadzonej sprawy przez okres ponad roku uchybia dyspozycji wskazanej w art. 35 § 3 k.p.a. Postępowanie w sprawie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy znacząco przekracza normy regulujące czas trwania postępowania, zaś tak znaczna zwłoka w rozpoznaniu sprawy nie znajduje żadnego uzasadnienia w przepisach prawa. Skarżący w czasie oczekiwania na decyzję merytoryczną pozbawiony jest możliwości korzystania z pełni praw przysługujących osobie posiadającej zezwolenie na pobyt czasowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, np. wielokrotnego przekraczania granicy bez konieczności uzyskania wizy. Przewlekłość organu w załatwieniu sprawy, daje mu prawo do ubiegania się o przyznanie od organu sumy pieniężnej w wysokości 500 zł, która to kwota nie przekracza połowy kwoty wynikającej z art. 154 § 6 w związku z 149 § 2 p.p.s.a. i będzie stanowić formę rekompensaty dla skarżącego. Wysokość wnioskowanej kwoty wydaje się tym bardziej uzasadniona, że przez cały ten czas skarżący pozostaje w niepewności co do swojej przyszłości. Towarzyszy mu ciągłe poczucie bezsilności. Skarżący jest obywatelem Uzbekistanu. Brak karty pobytu uniemożliwia mu odwiedzenie swojej najbliżej rodziny oraz szybki powrót do Polski celem wykonywania pracy.