Wyrok WSA w Lublinie z dnia 30 stycznia 2024 r., sygn. II SA/Lu 1053/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Cylc – Malec Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Grymuza Asesor sądowy Brygida Myszyńska-Guziur (sprawozdawca) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 30 stycznia 2024 r. sprawy ze skargi R. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zamościu z dnia 8 września 2023 r., znak: SKO.PS/40/787/2023 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

R. D. (dalej jako "strona", "skarżący", "wnioskodawca"), wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zamościu z dnia 8 września 2023 r. w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego.

Z akt sprawy i uzasadnienia zaskarżonego rozstrzygnięcia wynika, że wnioskiem złożonym w dniu 3 kwietnia 2023 r. skarżący wystąpił do Burmistrza Miasta Tomaszów Lubelski o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu niepodejmowania lub rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad ojcem – J. D., legitymującym się Lekarza Orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział [...] z dnia 24 kwietnia 2019 r., na podstawie którego został uznany za trwale niezdolnego do samodzielnej egzystencji, ze wskazaniem, że niezdolność istnieje od listopada 2018 roku.

Decyzją z dnia 16 maja 2023 r. Burmistrz Miasta Tomaszów Lubelski, odmówił stronie przyznania wnioskowanego świadczenia wskazując, że w sprawie nie został spełniony warunek art.17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2023 r., poz. 390 ze zm. - dalej: "u.ś.r."), gdyż niepełnosprawność u ojca skarżącego nie powstała w okresach wskazanych w tym przepisie.

W wyniku rozpatrzeniu odwołania strony decyzją z dnia 8 września 2023 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

Uzasadniając swoje stanowisko w sprawie, organ odwoławczy przytoczył treść mających zastosowanie w sprawie przepisów ustawy o świadczeniach rodzinnych i wskazując, że art. 17 ust. 1b u.ś.r. wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r. sygn. akt K 38/13 został uznany za niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP oraz na orzecznictwo sądów administracyjnych stwierdził, iż nie jest więc dopuszczalne oparcie decyzji odmawiającej przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego na tej części przepisu art. 17 ust. 1b u.ś.r., która została uznana za niekonstytucyjną.