Wyrok WSA w Krakowie z dnia 26 stycznia 2024 r., sygn. III SA/Kr 1459/23

|Sygn. akt III SA/Kr 1459/23 | [pic] W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 26 stycznia 2024 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Tadeusz Kiełkowski, Sędziowie: WSA Jakub Makuch, Asesor WSA Ewelina Dziuban (spr.), Protokolant: Specjalista Agata Zaręba-Piotrowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 stycznia 2024 r., sprawy ze skargi J. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Nowym Sączu z dnia 24 lipca 2023 r. nr SKO-NP-4115-278/22 w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Nowym Sączu w decyzji z 24 lipca 2023 r., nr SKO-NP-4115-278/22 utrzymało w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji z 10 maja 2022 r. w przedmiocie odmowy przyznania J. W. świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad matką I. W., która legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.

W podstawie prawnej powołano art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2023 r. poz. 775 ze zm.) oraz 17 ustawy z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jedn. Dz. U. z 2023 r. poz. 390 ze zm.).

Powyższa decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Decyzją z 10 maja 2022 r., znak: BWR.8252.14.2022 organ I instancji orzekł o odmowie przyznania J. W. prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, wnioskowanego na matkę I. W.

Osoba wymagająca opieki posiada orzeczenie z 6 września 2016 r. wydane przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w G., którym zaliczono I.W. do znacznego stopnia niepełnosprawności na stałe. Z treści tego orzeczenia wynika, że niepełnosprawność u ww. istnieje od 57-go roku życia, zaś ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 25 sierpnia 2016 r.

Jako podstawę rozstrzygnięcia organ wskazał art. 17 ust.1b ustawy o świadczeniach rodzinnych.

W wyniku rozpoznania odwołania strony, Kolegium w opisanej na wstępie decyzji z 24 lipca 2023 r. doszło do przekonania, że kwestionowane rozstrzygniecie organu I instancji zasadniczo odpowiada prawu, pomimo błędnego zastosowania art. 17 ust. 1b ustawy.