Wyrok NSA z dnia 24 stycznia 2024 r., sygn. I FSK 1786/19

Dla pozbawienia spółki prawa do odliczenia podatku naliczonego ze spornych faktur nie jest konieczne ustalenie, że miała ona świadomość swego uczestnictwa w oszukańczych transakcjach – wystarczyło ustalenie, że spółka nie wykazała się dostateczną zapobiegliwością, nie podjęła działań cechujących się należytą starannością i przezornością kupiecką, a w świetle okoliczności transakcji powinna była przynajmniej wiedzieć, że uczestniczy w nielegalnym procederze wystawiania i odliczania podatku z faktur niedokumentujących rzeczywistych transakcji, z zamiarem uszczuplenia należności Skarbu Państwa. 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak (spr.), Sędzia NSA Marek Olejnik, Sędzia NSA Gabriela Zalewska-Radzik, Protokolant Iga Szymańska, po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "R." s.j. w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 11 kwietnia 2019 r. sygn. akt I SA/Kr 112/19 w sprawie ze skargi "R." s.j. w G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie z dnia 21 listopada 2018 r. nr 1201-IOV-2.4103.124.2018.28 w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od lutego do grudnia 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od "R." s.j. w G. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie kwotę 8 100 (słownie: osiem tysięcy sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok sądu pierwszej instancji

1.1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2019 r., sygn. akt I SA/Kr 112/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie (dalej: sąd pierwszej instancji) oddalił skargę "R." Spółka jawna w G. (dalej: skarżąca lub spółka) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie (dalej: organ odwoławczy) z dnia 21 listopada 2018 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od lutego do grudnia 2013 r.

1.2. Z uzasadnienia powyższego wyroku wynika, że przyczyną zakwestionowania rozliczeń skarżącej w VAT było uznanie przez organy, że odliczyła ona podatek naliczony z faktur, które nie dokumentowały rzeczywistego nabycia od ich wystawców (tj. E. A. S. oraz F. Sp. z o.o., dalej łącznie: kontrahenci) zafakturowanego towaru (wyrobów stalowych), a więc nie dawały prawa do odliczenia podatku naliczonego z uwagi na treść art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej: u.p.t.u.). Organy nie zakwestionowały faktu istnienia towaru i jego dalszej odsprzedaży przez spółkę, natomiast uznały, że spółka co najmniej powinna była wiedzieć, że uczestniczy w nielegalnym procederze wystawiania i odliczania podatku z faktur niedokumentujących rzeczywistych transakcji, z zamiarem uszczuplenia należności podatkowych Skarbu Państwa.