Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 13 grudnia 2023 r., sygn. II SA/Rz 907/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SNSA Jerzy Solarski /spr./ Sędziowie WSA Piotr Godlewski AWSA Maria Mikolik po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 13 grudnia 2023 r. sprawy ze skargi W. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie z dnia 9 marca 2023 r. nr SKO.4111/93/2023 w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego – skargę oddala –

Uzasadnienie

Przedmiotem kontroli Sądu jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie (dalej: "Kolegium"/"organ II instancji") z 9 marca 2023 r. nr SKO.4111/93/2023, wydana w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego.

Wydanie decyzji poprzedzało postępowanie administracyjne o następującym przebiegu. Wnioskiem z 22 listopada 2022 r. W.P. (dalej: "Wnioskodawczyni"/"Skarżąca") zwróciła się do Burmistrza [...] (dalej: "Burmistrz"/"organ I instancji") o przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad niepełnosprawną w stopniu znacznym matką.

Decyzją z 10 stycznia 2023 r. nr MOPS.524.3.2023, Burmistrz odmówił przyznania Skarżącej prawa do wnioskowanego świadczenia pielęgnacyjnego. Organ I instancji podał, że z orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności nie wynika, aby niepełnosprawność matki powstała przed ukończeniem przez nią 18 roku życia, bądź 25 roku życia w przypadku uczęszczania do szkoły lub szkoły wyżej. Zachodzi zatem negatywna przesłanka do przyznania wnioskowanego świadczenia, o której mowa w art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jedn. Dz.U. z 2023 r. poz. 390 ze zm., dalej: "u.ś.r."). Niezależnie od powyższego, w sprawie brak jest związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy niepodejmowaniem zatrudnia przez Skarżącą a sprawowaniem przez nią opieki nad matką. Ustalono bowiem, że matka zamieszkuje sama, a na miejscu pomaga jej syn A., który mieszka w bliskim sąsiedztwie. W domu matki Skarżącej przebywa również drugi syn – J., który jednak większość czasu pracuje zagranicą. Skarżąca we wniosku wskazała, że sprawuje opiekę nad matką przez pięć dni w tygodniu i czynności opiekuńcze wykonuje między godziną 7 a 21. W ocenie organu tego rodzaju stwierdzenie nie polega na prawdzie, ponieważ Skarżąca ma męża i dzieci, a zatem nie jest w stanie codziennie przebywać u matki we wskazanych godzinach. Ponadto sam zakres wykonywanych czynności opiekuńczych nie wyklucza podjęcia przez Skarżącą jakiegokolwiek zatrudnienia.