Interpretacja indywidualna z dnia 1 marca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.70.2024.1.DP

Skutki podatkowe otrzymania środków pieniężnych z tytułu prawomocnego wyroku sądu powszechnego, uznającego roszczenie z tytułu niedopłaconej kwoty dotacji oświatowej, po likwidacji działalności gospodarczej.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 stycznia 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 25 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwiazanych z otrzymaniem należności po likwidacji działalności gospodarczej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prowadziła Pani działalność oświatową w formie przedszkola niepublicznego w A, z którego przychody rozliczała Pani podatkiem liniowym. Działalność zlikwidowała Pani w 2021 roku.

Po likwidacji otrzymała Pani w 2023 r. należność wynikającą z realizacji przez B prawomocnego wyroku sądowego w sprawie wszczętej w okresie prowadzenia działalności (pozew z 2017 r.).

W odniesieniu do źródła tego świadczenia wyjaśnia Pani, że jako osoba prowadząca przedszkole niepubliczne była Pani beneficjentem dotacji oświatowej, o której mowa w art. 90 ust. 1 ustawy o systemie oświaty (aktualnie art. 17 ust 3 ustawy o finansowaniu zadań oświatowych) przekazywanej przez B.

W roku 2007 oraz 2011 B zaniżała kwotę dotacji oświatowej, o której mowa w art. 90 ust. 2b ustawy o systemie oświaty. Po uzyskaniu danych rachunkowych i wyliczeniu prawidłowej wysokości stawki dotacji zgodnej z ww. artykułem ustawy o systemie oświaty wystąpiła Pani z pozwami o zapłatę należnej Pani części świadczenia (wierzytelności) do sądu powszechnego obejmującej kwotę niedopłaty. W toku spraw wskazała Pani dodatkowo, że z powodu zaniżonej dotacji musiała Pani w każdym z ww. lat ponieść dodatkowe koszty i wydatki sfinansowane ze środków prywatnych, których to kosztów nie poniosłaby Pani w przypadku otrzymania wyższej, prawidłowej dotacji, która pozwoliłaby je sfinansować.

W odniesieniu do roku 2007 B na mocy wyroku z grudnia 2021 r. została zobowiązana do zapłaty środków pieniężnych z tytułu równowartości zaniżonej dotacji z roku 2007 wraz z odsetkami i kosztami, wyrok ten został jednak zaskarżony apelacją.

Na skutek apelacji B termin wyroku przesunął się w czasie, korzystny dla Pani wyrok apelacyjny zapadł dopiero w 2022 r. A więc nastąpiło to już po likwidacji ww. działalności. B wniosła także skargę kasacyjną do Sądu Najwyższego, gdzie Sąd Najwyższy nie przyjął sprawy do rozpoznania postanowieniem z 11 września 2023 r. Powyższe wywołało Pani wątpliwości co do sposobu opodatkowania środków, które otrzymuje Pani już po zamknięciu działalności.

Pytania

1)Czy środki pieniężne otrzymane w roku 2023, a więc po zamknięciu i likwidacji prowadzonej wcześniej działalności oświatowej, których źródłem jest prawomocny wyrok sądu powszechnego, uznającego roszczenie z tytułu niedopłaconej kwoty dotacji oświatowej, należnej za rok 2007 należy traktować jako przychód do opodatkowania podatkiem liniowym, a więc formą, którą do tej pory rozliczała Pani prowadzoną działalność, przed jej zamknięciem?

2)Czy w zakresie tego źródła przychodu w roku kolejnym powinna Pani złożyć osobną deklarację PIT-36L?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie środki uzyskane z tytułu prawomocnego wyroku sądu powszechnego, są przychodem i należy je opodatkować w momencie otrzymania w 2023 r. na zasadach jakie obowiązywały przy prowadzeniu działalności przed jej likwidacją (w 2021), zaś w ramach końcowego rozliczenia ww. przychodu w zeznaniu podatkowym składanym do kwietnia roku następnego podatnik powinien złożyć osobną deklaracje PIT-36L dla tego źródła przychodu.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca dokonał podziału przysporzeń majątkowych uzyskiwanych przez podatników na różne źródła przychodów. Zgodnie z tym przepisem odrębnymi źródłami przychodów są m in.:

–pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3),

–inne źródła (art. 10 ust. 1 pkt 9).

Działalność oświatowa z uwagi na spełnienie przesłanek z art. 5b ust. 1 wspomnianej ustawy, na gruncie podatkowym rozliczana jest analogicznie jak formy opodatkowania dla działalności gospodarczej, albowiem generowane w wyniku tej działalności przychody zaliczane są do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W uzyskanej uprzednio interpretacji indywidualnej z dnia (...) 2019 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (...) UNP (...), wskazano, że środki z wyroku sądowego podlegają opodatkowaniu wraz z pozostałymi dochodami uzyskanymi przez Wnioskodawczynię z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Za datę powstania przychodu należy uznać - zgodnie z art. 14 ust. 1i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - dzień otrzymania tych środków.

Do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej należą wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, określone w art. 14 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 tej ustawy.

W kwestii daty otrzymania świadczenia, wskazuje Pani, że w myśl art. 14 ust. 1c ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust 1e, 1h-j i 1n-1p, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1)wystawienia faktury albo

2)uregulowania należności.

Przytoczony przepis w odniesieniu do podmiotów uzyskujących przychody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej ustanawia generalną zasadę określającą moment powstania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych.

Artykuł 14 ust. 1i precyzuje jednak, że w przypadku otrzymania przychodu z działalności gospodarczej, do którego nie stosuje się ust. 1c, 1e i 1h, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

W świetle powyższego w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 1, do którego nie stosuje się ust. 1c, 1e i 1h, a więc w szczególności przychodu niezwiązanego ze świadczeniem usług, wydaniem towarów, częściowym świadczeniem usług oraz zbyciem praw majątkowych, za datę powstania przychodu uważa się datę otrzymania zapłaty – w Pani przypadku będzie to rok 2023 r.

Jednocześnie, uważa Pani, że w sytuacji, w której ww. zdarzenie następuje po likwidacji działalności wszystkie otrzymane kwoty po likwidacji działalności gospodarczej stanowią przychód z tej działalności, który należy opodatkować na zasadach ostatnio stosowanych w prowadzonej działalności gospodarczej.

W sytuacji, gdy Pani przychody z działalności gospodarczej w okresie jej prowadzenia (aż do zamknięcia w 2021r.) opodatkowane były tzw. podatkiem liniowym, to osiągnięty po zakończeniu tej działalności przychód również będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem liniowym, o którym mowa w art. 30c ust. 1 u.p.d.o.f.

Uzupełniająco wskazuje Pani, że podobny przypadek był przedmiotem interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 października 2018 r. nr 0114-KDIP3-1.4011.409.2018.1.ES, w ramach której podatnik - adwokat prowadzący działalność rozliczaną podatkiem liniowym zamknął tą działalność, po czym 2 lata później otrzymał środki z wygranej sprawy i zadał pytanie czy może je opodatkować jako przychód „z innych źródeł opodatkowanych na ogólnych zasadach” a nadto czy może rozliczyć się razem z małżonką.

Organ podatkowy uznał takie stanowisko podatnika za nieprawidłowe i wskazał na obowiązek rozliczenia podatkiem liniowym, dodając w uzasadnieniu, że „wszystkie otrzymane kwoty po likwidacji działalności gospodarczej stanowią przychód z tej działalności, który należy opodatkować na zasadach ostatnio stosowanych w prowadzonej działalności gospodarczej”.

Reasumując, środki uzyskane z tytułu prawomocnego wyroku sądu powszechnego, są przychodem i należy je opodatkować w momencie otrzymania w 2023 r. na zasadach jakie obowiązywały przy prowadzeniu działalności przed jej likwidacją (w 2021 r.), zaś w ramach końcowego rozliczenia ww. przychodu w zeznaniu podatkowym składanym do kwietnia roku następnego powinna Pani złożyć osobną deklaracje PIT-36L dla tego źródła przychodu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Jednocześnie odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny w zakresie pierwszego z Pani pytań.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej w zakresie oceny Pani stanowiska dotyczącego drugiego z pytań

Zgodnie z przepisem art. 45 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226):

1. Podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.

1a. W terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z:

1)kapitałów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30b;

2)pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c;

3)odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e.

Ze złożonego przez Panią wniosku wynika m.in., że:

–prowadziła Pani działalność oświatową w formie przedszkola niepublicznego, z którego przychody rozliczała Pani podatkiem liniowym,

–wskazaną wyżej działalność gospodarczą zlikwidowała Pani w 2021 r.,

–po likwidacji działalności gospodarczej otrzymała Pani (w 2023 r.). należność wynikającą z realizacji przez B prawomocnego wyroku sądowego w sprawie wszczętej w okresie prowadzenia działalności (pozew z 2017 r.).

Wobec tego stwierdzam, że otrzymana przez Panią w 2023 r. kwota – stanowiąca przychód z działalności gospodarczej – podlega wykazaniu w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) na formularzu PIT-36L

Zatem Pani stanowisko w zakresie pytania numer 2 również jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznaczam również, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Wydając interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, opieramy się wyłącznie na opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym we wniosku – nie prowadzimy postępowania dowodowego. Przy wydawaniu tej interpretacji dokonaliśmy więc wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Odnosząc się natomiast do powołanej przez Panią interpretacji indywidualnej, należy stwierdzić, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).