Wyrok WSA w Lublinie z dnia 29 listopada 2023 r., sygn. II SA/Lu 597/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak Sędziowie: Sędzia WSA Anna Strzelec (sprawozdawca) Asesor WSA Bartłomiej Pastucha po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi E. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 8 maja 2023 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej także jako: Kolegium, organ odwoławczy) decyzją z dnia 8 maja 2023 r., po rozpatrzeniu odwołania E. M. (dalej także jako: skarżąca), utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta L. (dalej też jako: Prezydent, organ I instancji) z dnia 2 lutego 2023 r. w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego.

Zaskarżona decyzja została wydane w oparciu o następujący stan faktyczny i prawny.

Wnioskiem z dnia 20 stycznia 2023 r. skarżąca, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, zwróciła się do organu I instancji o ustalenie na jej rzecz prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku ze sprawowaniem opieki nad mężem J. M..

Decyzją z dnia 2 lutego 2023 r. organ I instancji odmówił przyznania skarżącej prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.

W uzasadnieniu organ I instancji powołał m.in. art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a i ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 390 ze zm.), dalej: "u.ś.r.", wskazując jako podstawę odmowy przyznania świadczenia okoliczność, iż małżonek osoby wymagającej opieki nie legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności oraz moment powstania niepełnosprawności męża skarżącej. Organ ustalił, że z załączonego do akt sprawy oświadczenia E. M. z dnia 30 stycznia 2023 r. u J. M. data powstania niezdolności do samodzielnej egzystencji to 8 marca 2007 r. W aktach sprawy brak jest innego dokumentu, z którego wynikałoby, że niepełnosprawność powstała w okresie, o którym mowa w art. 17 ust. 1b. Ponadto organ I instancji wskazał, w kontekście przesłanki z art. 17 ust. 5 pkt 1a u.ś.r., że świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje skarżącej, bowiem na mocy decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 14 stycznia 2020 r. ma ona ustalone prawo do emerytury z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.