Wyrok NSA z dnia 30 sierpnia 2022 r., sygn. I FSK 701/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Izabela Najda-Ossowska, Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia NSA Mariusz Golecki (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 30 sierpnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 grudnia 2021 r. sygn. akt III SA/Wa 420/21 w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 30 listopada 2020 r. nr 1401-IOV-3.4103.82.2019.21.ADM w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń i luty 2017 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji

1.1. Wyrokiem z 10 grudnia 2021 r., sygn. akt III SA/Wa 420/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: "Sąd pierwszej instancji") oddalił skargę J.K. (dalej: "Skarżący", "Strona") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej (dalej: "DIAS") w Warszawie z 30 listopada 2020 r., w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń i luty 2017 r. Wyrok podobnie, jak pozostałe powołane w uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych, jest dostępny w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych na stronie internetowej: orzeczenia.nsa.gov.pl (dalej: "CBOSA").

2. W uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan faktyczny.

2.1. Z ustaleń Sądu pierwszej instancji wynika, że Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście (dalej: "Organ pierwszej instancji") decyzją z 13 marca 2020 r. określił Stronie zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za styczeń i luty 2017 r. w kwotach odpowiednio: 3 523,00 zł za styczeń i 3 450,00 zł za luty 2017 r. w miejsce zadeklarowanej nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy podatnika oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie za te miesiące. Organ pierwszej instancji odmówił podatnikowi, na podstawie art. 86 ust. 1 i ust. 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm., dalej: "u.p.t.u.") prawa do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony z faktur zaewidencjonowanych w rejestrach zakupu VAT za styczeń i luty 2017 r. i wykazanych w deklaracjach VAT-7 za te miesiące, w tym z faktury przesłanej drogą elektroniczną, tytułem nabycia dwóch telefonów komórkowych, wartość netto 2.698,00 zł, VAT 620.54 zł, z uwagi na niewykazanie związku nabycia z wykonywaniem czynności opodatkowanych, a także z pozostałych faktur z uwagi na ich nieprzedłożenie organowi podatkowemu. Z uwagi na nieprzedłożenie dokumentów pozwalających na sprawdzenie poprawności rozliczenia podatku należnego, Organ pierwszej instancji zakwestionował również zaewidencjonowaną dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w tym świadczenie usług z art. 100 ust. 1 pkt 4 u.p.t.u., a podatek należny od dostaw krajowych przyjął w wysokości równej podatkowi należnemu zaewidencjonowanemu. Ponadto na podstawie art. 112b ust. 1 pkt 1 lit. d u.p.t.u. Organ pierwszej instancji ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty zawyżenia zwrotu różnicy podatku.