Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Krakowie z dnia 11 sierpnia 2022 r., sygn. I SA/Kr 703/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie: Przewodniczący - Sędzia WSA Bogusław Wolas Sędzia WSA Inga Gołowska Sędzia WSA Michał Niedźwiedź (spr.) po rozpoznaniu 11 sierpnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi T. P. na decyzję Naczelnika Małopolskiego Urzędu Celno-Skarbowego z 31 marca 2022 r., nr 358000-COP1.4102.1.2022.12 w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2015 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Naczelnika Małopolskiego Urzędu Celno-Skarbowego na rzecz T. P. kwotę 19.711 (dziewiętnaście tysięcy siedemset jedenaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

1.1. Decyzją z 13 grudnia 2021 r. Naczelnik Małopolskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Krakowie określił T.P. – nazywanej dalej "Skarżącą", wysokość zobowiązania podatkowego, o którym jest mowa w art. 30b ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.; dalej jako "u.p.d.o.f.") za 2015 r.

1.2. Po rozpoznaniu odwołania Skarżącej, decyzją z 31 marca 2022 r. (nr 358000-COP1.4102.1.2022.12), Naczelnik Małopolskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Krakowie utrzymał powyższe rozstrzygnięcie w mocy.

W motywach decyzji organ wyjaśnił, że Skarżąca otrzymała 13 listopada 2014 r. w drodze darowizny lokal niemieszkalny (kamienicę). Następnie, 1 czerwca 2015 r., Skarżąca wniosła powyższą nieruchomości tytułem aportu do D. sp. z o.o., czyli spółki, którą założyła wraz z J.D. 22 maja 2015 r. Tym samym, zgodnie z art. 22 ust. 1e pkt 3 u.p.d.o.f., Skarżąca nie poniosła żadnych kosztów uzyskania wspomnianego przychodu.

W toku postępowania Skarżąca podniosła jednak, że nieruchomość ta została wpisana na listę środków trwałych i wchodziła w skład jej przedsiębiorstwa. Tym samym koszt uzyskania wskazanych przychodów powinien zostać ustalony z uwzględnieniem art. 22 ust. 1e pkt 1 u.p.d.o.f. Zdaniem organu odwoławczego, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie potwierdzał, aby nieruchomość ta stanowiła dla Skarżącej środek trwały.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00