Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 2 sierpnia 2022 r., sygn. II SA/Bd 413/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Renata Owczarzak Sędziowie sędzia WSA Katarzyna Korycka (spr.) sędzia WSA Joanna Janiszewska-Ziołek po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 2 sierpnia 2022 r. sprawy ze skargi K. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] marca 2022 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] grudnia 2021 r. nr [...] Burmistrz M. L., po ponownym rozpatrzeniu sprawy, odmówił skarżącej K. W. przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawną w stopniu znacznym matką J. W., z uwagi na niespełnienie w sprawie przesłanki, o której mowa w art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 111 ze zm., dalej powoływanej jako "ustawa o świadczeniach rodzinnych" lub "uśr"), ponieważ ustalony stopień niepełnosprawności wymagającej opieki J. W. istnieje od 72 roku życia, a także ze względu na zaistnienie w sprawie zbiegu prawa do świadczeń, o którym mowa w art. 27 ust. 5 uśr, ponieważ skarżącej decyzją z dnia [...] lutego 2019 r przyznano zasiłek dla opiekuna z tytułu sprawowania opieki nad niepełnosprawną matką na okres od [...] lutego 2019 r. do [...] lutego 2022 r.

W następstwie rozpatrzenia odwołania wniesionego od powyższej decyzji, w którym skarżąca zarzuciła organowi I instancji naruszenie prawa materialnego poprzez zastosowanie normy prawnej z art. 17 ust. 1b uśr bez uwzględnienia okoliczności, iż na skutek wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r. sygn. akt K 38/13 doszło do uznania niekonstytucyjności części wskazanej normy prawnej w zakresie w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną ze względu na datę powstania niepełnosprawności, Samorządowe Kolegium Odwoławcze (SKO) we [...] decyzją z dnia [...] marca 2022 r. nr [...] uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i przyznało skarżącej wnioskowane świadczenie pielęgnacyjne od dnia [...] lutego 2022 r. do upływu 60-go dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, jednak nie dłużej niż do dnia wydania nowego orzeczenia o niepełnosprawności albo orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, w wysokości [...] zł miesięcznie. SKO nie podzieliło stanowiska organu I instancji o zaistnieniu w sprawie podstawy do odmowy przyznania stronie świadczenia pielęgnacyjnego w oparciu o przesłankę z art. 17 ust. 1b uśr, podnosząc że przepis ten został uznany za niekonstytucyjny w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku określonego w tym przepisie ze względu na moment powstania niepełnosprawności (wyrok TK z dnia 21 października 2014 r. sygn. akt K 38/13) i, że w związku z tym zawarte w tym przepisie kryterium momentu powstania niepełnosprawności utraciło przymiot konstytucyjności i wobec tego kryterium to w stosunku do opiekunów osób niepełnosprawnych, których niepełnosprawność powstała później należy pominąć. Odnosząc się zaś do drugiej przesłanki uniemożliwiającej zdaniem organu I instancji przyznanie wnioskowanego świadczenia, SKO wskazało, że na dzień wydania decyzji przez organ odwoławczy nie mogła ona stanowić przeszkody do przyznania stronie świadczenia pielęgnacyjnego. Wyjaśniło przy tym, że skarżąca, pobierająca na mocy decyzji Burmistrza M. L. z dnia [...] lutego 2022 r. zasiłek dla opiekuna, składając wniosek o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego oświadczyła jednocześnie w piśmie z dnia [...] czerwca 2021 r., że rezygnuje z ustalonego prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego od miesiąca złożenia wniosku o przyznanie jej świadczenia pielęgnacyjnego. Następnie w pisemnym oświadczeniu z dnia [...] listopada 2021 r. oświadczyła, że rezygnuje z prawa do zasiłku dla opiekuna z momentem przyznania jej prawa do świadczenia pielęgnacyjnego. Wskutek wezwania SKO z dnia [...] stycznia 2022 r. w piśmie z dnia [...] lutego 2022 r. złożyła zaś wyraźne oświadczenie, że rezygnuje z prawa do zasiłku dla opiekuna. Po rozpatrzeniu tego oświadczenia Burmistrz M. L. decyzją z dnia [...] lutego 2022 r. znak: [...] uchylił w całości z dniem [...] lutego 2022 r. swoją ostateczną decyzję z dnia [...] lutego 2019 r., na mocy której skarżącej przyznano zasiłek dla opiekuna w związku z opieką nad matką. Skoro uchylenie ww. decyzji przyznającej skarżącej prawo do zasiłku dla opiekuna nastąpiło z dniem [...] lutego 2022 r., to tym samym w ocenie SKO od tego dnia skarżąca spełnia wszystkie przesłanki do przyznania jej świadczenia pielęgnacyjnego, co znajduje potwierdzenie w treści jej oświadczeń a także w przeprowadzonym w sprawie wywiadzie środowiskowym. Odnosząc się do okresu na jaki przyznano skarżącej wnioskowane świadczenie, organ wyjaśnił, że pomimo iż z treści orzeczenia o niepełnosprawności matki skarżącej wynika, że znaczny stopień niepełnosprawności upływa z dniem [...] lutego 2022 r., to jednak na mocy przepisów szczególnych dotyczących z zapobiegania COVID-19, jego ważność ulega przedłużeniu.