Wyrok NSA z dnia 2 sierpnia 2022 r., sygn. II FSK 337/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (spr.), Sędzia WSA (del.) Artur Kot, po rozpoznaniu w dniu 2 sierpnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej W.B. i J. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 24 października 2018 r. sygn. akt I SA/Lu 500/18 w sprawie ze skargi W.B. i J. B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie z dnia 5 czerwca 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2016 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 24 października 2018 r., o sygn. akt I SA/Lu 500/18, ze skargi W. B. i J. B. (dalej: "Skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie (dalej: "DIAS") z 5 czerwca 2018 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2016 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej zwana: "p.p.s.a.") oddalił skargę. Pełna treść uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia, jak i innych wyroków powołanych poniżej, dostępna jest na stronie internetowej https://orzeczenia.nsa.gov.pl/ (dalej w skrócie: "CBOSA").

2.1. Pełnomocnik Skarżących wniósł skargę kasacyjną i zaskarżył powyższy wyrok w całości zarzucając mu

I. na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a. naruszenie przepisów prawa materialnego tj.:

- art. 12 ust. 1 i art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm. dalej zwana: "u.p.d.o.f.") w zw. z art. 26a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j.: Dz. U. 2015 poz. 613 ze zm., dalej zwana: "O.p."), art. 14m, art. 59 § 2 pkt 6, art. 30 § 1 i 5 O.p. poprzez ich błędną wykładnię, polegającą na przyjęciu, że płatnik korzystając z ochrony wynikającej z interpretacji indywidualnej nie jest podmiotem zobowiązanym do poboru zaliczki na podatek dochodowy, a w konsekwencji uznanie, że to podatnik jest w takiej sytuacji podmiotem, na którym ciąży odpowiedzialność z tytułu podatku dochodowego, pomimo wyraźnego wyłączenia wskazanego w art. 26a O.p.: