Wyrok NSA z dnia 21 lipca 2022 r., sygn. I FSK 2260/18

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Gabriela Zalewska-Radzik, Sędzia WSA del. Elżbieta Olechniewicz, po rozpoznaniu w dniu 21 lipca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E. sp. z o.o. w D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 29 sierpnia 2018 r. sygn. akt I SA/Bk 305/18 w sprawie ze skargi E. sp. z o.o. w D. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku z dnia 21 marca 2018 r. nr 2001-IOD.613.1.2017 w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w sprawie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe od lipca do października 2014 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od E. sp. z o.o. w D. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 29 sierpnia 2018 r., sygn. akt I SA/Bk 305/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił skargę E. sp. z o.o. w D. (dalej: "spółka", "strona", "skarżąca") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku z 21 marca 2018 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w sprawie podatku od towarów i usług za lipiec, sierpień, wrzesień i październik 2014 r.

2. Z uzasadnienia tego orzeczenia wynika, że istota sporu sprowadza się do odpowiedzi, czy w sprawie została spełniona wskazana przez spółkę we wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji przesłanka "braku podstawy prawnej" (art. 247 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, Dz. U. z 2017 r., poz. 201, dalej: "o.p.").