Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 19 lipca 2022 r., sygn. II SA/Ol 373/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędzia WSA Tadeusz Lipiński po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 19 lipca 2022 r. sprawy ze skargi P. sp. z o.o. w W. na niewykonanie przez Koło Łowieckie G. z siedzibą w J. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 28 grudnia 2021 r. w sprawie o sygn. akt II SAB/Ol 164/21 1) wymierza Kołu Łowieckiemu G. z siedzibą w J. grzywnę w wysokości 1000 zł (tysiąc złotych); 2) stwierdza, że bezczynność organu w wykonaniu wyroku nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3) odmawia przyznania na rzecz strony skarżącej sumy pieniężnej; 4) zasądza od Koła Łowieckiego G. z siedzibą w J. na rzecz strony skarżącej kwotę 697 zł (sześćset dziewięćdziesiąt siedem złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

(...) Sp. z o.o. (dalej jako: Spółka lub skarżąca), reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła skargę na niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 28 grudnia 2021 r. (sygn. akt II SAB/Ol 164/21) przez Koło Łowieckie (...) z siedzibą w J. (dalej jako: Koło Łowieckie lub organ), domagając się wymierzenia organowi grzywny, przyznania na rzecz skarżącej sumy pieniężnej do wysokości 16987,59 zł oraz zasądzenia zwrotu kosztów sądowych, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu wniesionej skargi podniesiono, że wyrokiem z 28 grudnia 2021 r. organ został zobowiązany do rozpoznania wniosku skarżącej o przeprowadzenie oględzin i sporządzenia protokołu szkód łowieckich w terminie 14 dni od dnia uprawomocnienia się orzeczenia. Wyrok uprawomocnił się 19 lutego 2022 r., zaś termin na wykonanie zobowiązania upłynął 5 marca 2022 r. Mimo wezwania organu do wykonania wyroku Koło Łowieckie nie przystąpiło do oględzin ani nie sporządziło protokołu szkód łowieckich. W ocenie skarżącej powyższe okoliczności dają podstawy do zastosowania sankcji w postaci grzywny i przyznania sumy pieniężnej na rzecz strony skarżącej w oparciu o art. 154 § 1, § 5 i § 6 p.p.s.a. Podkreślono, że do zakończenia procesu szacowania szkód łowieckich nie doszło z przyczyn zawinionych przez Koło Łowieckie. Jednocześnie wskazano, że czynności te są możliwe do przeprowadzenia w każdym czasie, bowiem Spółka nadal jest właścicielem przedmiotowych działek, na których 29 listopada 2019 r. doszło do powstania szkód łowieckich spowodowanych przez zwierzęta dziko żyjące (dziki), polegających na zbuchtowaniu ziemi z uprawą, zaś w chwili powstania tych szkód sporządzono szczegółową ich dokumentację zarówno w formie operatu, jak i dokumentacji fotograficznej. Skarżąca podkreśliła, że wskutek bezczynności organu nie może realizować swoich usprawiedliwionych roszczeń odszkodowawczych, gdyż została pozbawiona możliwości przeprowadzenia postępowania administracyjnego ustalającego wysokość odszkodowania za szkodę łowiecką. Podniesiono, że szkodę jaką wywołał brak działania organu, skarżąca szacuje jako równowartość szkody łowieckiej ustaloną przez rzeczoznawcę w opinii prywatnej z 27 marca 2020 r. na kwotę 46074,70 zł. Zwrócono przy tym uwagę, że w odrębnym postępowaniu dotyczącym tych samych działek, obejmującym kolejną szkodę zgłoszoną 10 maja 2021r., Koło Łowieckie nie dopatrywało się jakichkolwiek przeszkód w dokonaniu szacunku i 13 maja 2021r. po sporządzeniu protokołu szacowania ostatecznego ustaliło odszkodowanie oraz dokonało jego wypłaty. W ocenie skarżącej postępowanie organu w niniejszej sprawie jest świadomym uchylaniem się od wykonania wyroku z 28 grudnia 2021 r. W związku z powyższym, skarżąca wniosła o wymierzenie organowi grzywny i przyznanie skarżącej sumy pieniężnej w wysokości 16987,59 zł, tj. trzykrotności przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w 2021 r. Podkreślono, że bezczynność organu ma charakter ciągły, a ponadto Koło Łowieckie lekceważy wszelkie wnioski i ponaglenia w tym zakresie. Skarżąca zmuszona była z własnych środków i własnymi siłami dokonać naprawy szkód łowieckich. Powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych, podniesiono, że przyznanie stronie skarżącej sumy pieniężnej ma jej uświadomić, że nie jest ona bezbronna, a uwadze Sądu nie umknęły dolegliwości, jakich doznała w związku z bezczynnością organu.