Wyrok NSA z dnia 13 lipca 2022 r., sygn. I FSK 1030/18

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek (sprawozdawca), Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia WSA del. Adam Nita, Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 13 lipca 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 grudnia 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 1230/17 w sprawie ze skargi P. [...] z siedzibą w Niemczech na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 stycznia 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy dokonania zwrotu podatku od towarów i usług za okresy rozliczeniowe od stycznia do grudnia 2013 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 18 grudnia 2017 r., III SA/Wa 1230/17. W orzeczeniu tym Sąd pierwszej instancji, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.), powoływanej dalej jako: "P.p.s.a.", uchylił zaskarżoną przez P. [...] z siedzibą w Niemczech (dalej: "Spółka", "skarżąca") decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 9 stycznia 2017 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy rozliczeniowe od stycznia do grudnia 2013 r. (opisany wyrok i powołane w uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych dostępne są na: www.orzeczenia.nsa.gov.pl, dalej: "CBOSA").

Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że wnioskiem z 31 lipca 2014 r. skarżąca zwróciła się do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa – Śródmieście (dalej: "Naczelnik US") o zwrot podatku od towarów i usług w kwocie 2.932,50 zł za okresy od stycznia do grudnia 2013 r.

Naczelnik US w wyniku kolejnego rozpatrzenia sprawy, decyzją z 20 września 2016 r., odmówił dokonania zwrotu podatku od towarów i usług za okresy od stycznia do grudnia 2013 r. w wysokości 2.932.50 zł. Uzasadniając rozstrzygnięcie wskazał, że refakturowane koszty nabycia usług doradcy podatkowego wykorzystywane są do działalności gospodarczej prowadzonej przez wystawców faktur, tj. F. Sp. z o.o. (obecnie: P. Sp. z o.o.) i Z. Sp. z o.o. Zdaniem organu nie spełniono podstawowych warunków refakturowania, bowiem nie można refakturować tych usług, które kontrahent (polskie spółki) wykorzystuje do prowadzonej działalności. Naczelnik US uznał, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia z finansowaniem przez Spółkę zakupu usług doradcy podatkowego, tj. prowadzenie ksiąg handlowych, usługi adwokata i osób trzecich, usługi biurowe i koszty związane z prowadzeniem biura. Przedmiotowe finansowanie ma charakter pożyczki pieniężnej dla F. Sp. z o.o. i Z. Sp. z o.o., której udzielenie podlega zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054. z późn. zm.), powoływanej dalej: "u.p.t.u.".