Orzeczenie
Postanowienie SN z dnia 23 lutego 2024 r., sygn. I CSK 4759/22
23 lutego 2024 r.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Paweł Grzegorczyk
1. odmawia przyjęcia skarg kasacyjnych do rozpoznania;
2. obciąża pozwanego na rzecz każdego z powodów kosztami postępowania kasacyjnego, pozostawiając ich wyliczenie referendarzowi sądowemu;
3. oddala wniosek powodów o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego od uczestnika - Prokuratora Regionalnego w Warszawie.
UZASADNIENIE
Zgodnie z art. 3989 § 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Przepis ten odpowiada charakterowi skargi kasacyjnej, będącej nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia, o dominującym publicznoprawnym charakterze, przysługującym od orzeczeń wydanych po przeprowadzeniu dwuinstancyjnego postępowania sądowego, w którym sąd pierwszej i drugiej instancji dysponuje pełną kognicją w zakresie faktów i dowodów. W powiązaniu z art. 3984 § 2 k.p.c. oznacza to, że w skardze kasacyjnej nieodzowne jest powołanie i uzasadnienie okoliczności o charakterze publicznoprawnym, które stanowią wyłączną podstawę oceny pod kątem przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania (przyczyn kasacyjnych).
1.Co do skargi kasacyjnej Prokuratora
Wnosząc o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania skarżący uczestnik Prokurator Regionalny w Warszawie powołał się na nieważność postępowania wynikającą z niedopuszczalności drogi sądowej w związku z przeprowadzeniem postępowania bez zgody Sejmu wymaganej zgodnie z art. 6a ustawy z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora (jedn. tekst: Dz. U. z 2022 r., poz. 1339, dalej – „u.w.m.p.s.”). Wskazał ponadto na oczywistą zasadność skargi kasacyjnej wynikającą z naruszenia art. 379 pkt 1 k.p.c. w powiązaniu z powołanymi wyżej przepisami ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora, jak również z tego, że Sąd Apelacyjny niezasadnie przypisał pozwanemu naruszenie godności osobistej powodów, rażąco błędnie stosując art. 23 i 24 k.c.
