Wyrok NSA z dnia 1 lipca 2022 r., sygn. I FSK 2154/18

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Hieronim Sęk, Sędzia NSA Izabela Najda-Ossowska (sprawozdawca), Sędzia del. WSA Elżbieta Olechniewicz, Protokolant Katarzyna Wojnarska, po rozpoznaniu w dniu 1 lipca 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E.Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 19 lipca 2017 r. sygn. akt I SA/Wr 127/16 w sprawie ze skargi E. Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia 27 listopada 2015 r. nr [....] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe 2007 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od E. Z. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu kwotę 8100 (słownie: osiem tysięcy sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z 19 lipca 2017 r., sygn. akt I SA/Wr 127/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę E.Z. (dalej: Strona/ Skarżąca) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu (dalej: Organ) z 27 listopada 2015 r. w przedmiocie określenia podatku od towarów i usług za okresy od stycznia do grudnia 2007 r.

2. Od powyższego wyroku Strona wywiodła skargę kasacyjną, w której na podstawie art. 174 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm. dalej: P.p.s.a.) zarzuciła naruszenie:

I. przepisów postępowania, tj.:

- art 145 § 1 pkt 1 lit. c) P.p.s.a. poprzez nieuwzględnienie skargi i nieuchylenie zaskarżonej decyzji, pomimo naruszenia przez organy podatkowe art. 121 § 1, art. 122, art. 187 § 1, art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst. jedn. Dz. U. 2017 r. poz. 201 ze zm, dalej: O.p.) przez prowadzenie postępowania w sposób niebudzący zaufania do organów podatkowych wskutek braku obiektywnej i rzetelnej oceny zgromadzonego materiału dowodowego w sprawie, a także poprzez brak wszechstronnego i wyczerpującego rozpatrzenia materiału dowodowego oraz przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów, w tym pomijanie dowodów korzystnych dla Skarżącej, co skutkowało wadliwym ustaleniem stanu faktycznego sprawy, mającym z kolei wpływ na nieprawidłową subsumpcję przepisów prawa materialnego w sprawie,