Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 29 czerwca 2022 r., sygn. I SA/Ol 269/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Przemysław Krzykowski, Sędziowie sędzia WSA Katarzyna Górska (sprawozdawca), asesor WSA Anna Janowska, Protokolant specjalista Jolanta Piasecka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 czerwca 2022 r. sprawy ze skargi A. M. na decyzję Dyrektora Warmińsko-Mazurskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Olsztynie z dnia 28 lutego 2022r., nr 35/OR14/2022 w przedmiocie odmowy przyznania płatności ekologicznej (PROW 2014-2020) na 2020 rok oddala skargę.

Uzasadnienie

Skarga A. M. (dalej: "strona", "skarżąca") dotyczy decyzji Dyrektora Warmińsko-Mazurskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Olsztynie (dalej: "Dyrektor ARiMR", "organ odwoławczy") utrzymującej w mocy decyzję Kierownika Biura Powiatowego ARiMR w Giżycku (dalej: "organ I instancji", "Kierownik BP") z 30 września 2021 r. nr 0253-2021-002725 o odmowie przyznania płatności ekologicznej na rok 2020.

Jak wynika z akt sprawy, opisana powyżej decyzja Kierownika BP wydana została wskutek wniosku strony z 15 czerwca 2020 r. o przyznanie ww. płatności. Wniosek ten został następnie zmieniony w dniu 15 lipca 2020 r., co nie miało jednak wpływu na przyznanie płatności ekologicznej.

Uzasadniając odmowę przyznania stronie wnioskowanych płatności Kierownik BP uznał, że w niniejszej sprawie zostały sztucznie stworzone warunki do otrzymania korzyści niezgodnych z celami pomocy finansowej przyznawanej w ramach płatności ekologicznej. Ocenił bowiem, że strona nie prowadzi samodzielnego gospodarstwa rolnego, odrębnego od gospodarstwa D. D., E. D., E. Sp. z o.o. oraz A. Sp. z o.o. (dalej także: "podmioty powiązane", "Inni producenci rolni").

W odwołaniu od powyższej decyzji strona zarzuciła naruszenie: art. 7, art. 8, art. 77, art. 80 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (dalej: "Kpa") poprzez błędne ustalenie stanu faktycznego, niewłaściwą ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, a także nieuzasadnione odstąpienie od utrwalonej praktyki rozstrzygania spraw w takim samym stanie prawnym i faktycznym. Wskazała ponadto na naruszenie § 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 13 marca 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach działania "Rolnictwo ekologiczne" objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1784 ze zm.); dalej: "rozp.MRiRW" oraz art. 60 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013, poprzez błędne uznanie, że strona stworzyła sztuczne warunki uzyskania płatności, w sytuacji gdy w stanie sprawy nie został spełniony łącznie element obiektywny i subiektywny, pozwalający na odmowę przyznania wnioskowanych płatności. W oparciu o te zarzuty strona wniosła o uchylenie decyzji organu I instancji i przyznanie wnioskowanych płatności, ewentualnie przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.