Wyrok WSA w Kielcach z dnia 23 czerwca 2022 r., sygn. I SA/Ke 172/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Artur Adamiec Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Chraniuk-Stępniak (spr.) Asesor WSA Magdalena Stępniak po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 23 czerwca 2022 r. sprawy ze skargi M. O. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym oddala skargę.

Uzasadnienie

Postanowieniem z [...]. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej ("Dyrektor") utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w K. ("Naczelnik") z [...] nr [...] w przedmiocie zarzutów zgłoszonych w postępowaniu egzekucyjnym.

Stan sprawy przedstawia się następująco.

Decyzją z [...]. nr [...] Dyrektor utrzymał w mocy decyzję Naczelnika z [...] nr [...], określającą M. O. między innymi zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za III kwartał 2012 roku w wysokości [...] zł. Decyzja Dyrektora stała się ostateczna w administracyjnym toku postępowania z dniem doręczenia jej pełnomocnikowi strony w dniu 1 lutego 2021 r. Z uwagi na nieuregulowanie określonego decyzją zobowiązania, Naczelnik [...] r. wystawił tytuł wykonawczy nr [...], obejmujący zaległość podatkową w podatku od towarów i usług za III kwartał 2012 roku w wysokości [...] zł, odsetki za zwłokę w kwocie [...]zł. Podstawę prawną obowiązku objętego tytułem wykonawczym stanowiła decyzja Dyrektora z [...] r. nr [...] Odpis tytułu wykonawczego wraz z zawiadomieniem o zajęciu wierzytelności z rachunku bankowego został doręczony 6 kwietnia 2021 r. dorosłemu domownikowi,.

Pismem z dnia 12 kwietnia 2021 r. (data wpływu do Naczelnika – 19 kwietnia 2021 r.) strona wniosła zarzut w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej, oparty na podstawie art. 33 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1427 ze zm.), dalej "u.p.e.a.", tj. nieistnienie obowiązku. W uzasadnieniu złożonego zarzutu wskazano, że należność pieniężna objęta tytułem wykonawczym została określona w kwocie wyższej aniżeli wynika to z obowiązujących norm prawnych, bowiem wierzyciel pominął przepisy zawarte w ustawie Ordynacja podatkowa tj. art. 54 § 1 pkt 3 i 7.