Wyrok NSA z dnia 23 czerwca 2022 r., sygn. I OSK 1590/21

Osoba uprawniona do emerytury, która spełnia warunki do otrzymania wyższego świadczenia pielęgnacyjnego, powinna mieć możliwość wyboru jednego ze świadczeń przez zawieszenie prawa do emerytury, przy czym organy administracyjne zobowiązane są do poinformowania wnioskodawcy o takiej możliwości.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Czesława Nowak-Kolczyńska Sędzia del. WSA Arkadiusz Blewązka po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 11 maja 2021 r. sygn. akt II SA/Ol 135/21 w sprawie ze skargi K. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie z dnia 31 grudnia 2020 r. nr SKO.82.1444.2020 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego 1. uchyla zaskarżony wyrok, zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wójta Gminy P. znak ŚR.5422.17086.10.2020 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie na rzecz K. S. kwotę 720 (siedemset dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z dnia 11 maja 2021 r. oddalił skargę K. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie z dnia 31 grudnia 2020 nr SKO.82.1444.2020 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego.

W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji przyjął następujące okoliczności faktyczne i prawne.

22 października 2020 r. K. S. zwróciła się z wnioskiem o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad mężem – K. S.

Decyzją z 30 października 2020 r., Wójt Gminy P. odmówił stronie przyznania wnioskowanego świadczenia. Po rozpatrzeniu odwołania strony od powyższej decyzji, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Olsztynie decyzją z dnia 31 grudnia 2020 r. utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Kolegium podzieliło stanowisko Wójta, że świadczenie pielęgnacyjne nie mogło zostać przyznane stronie, gdyż w sprawie zachodzi przesłanka negatywna z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a) ustawy z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 111), dalej: jako u.ś.r.– wnioskodawczyni jest uprawniona do emerytury. Organ odwoławczy wskazał, że u.ś.r., która stanowi podstawę rozstrzygania o prawie do świadczenia pielęgnacyjnego nie zawiera regulacji, która pozwalałaby na różnicowanie kwoty świadczenia pielęgnacyjnego poprzez dokonanie pomniejszenia o kwotę innego świadczenia, a jest wręcz przeciwnie bowiem takie działanie pozostawałoby w sprzeczności z treścią art. 17 ust. 3 u.ś.r., który wysokość świadczenia pielęgnacyjnego określa jednoznacznie kwotowo i nie pozwala na samodzielne określanie jego wysokości przez organ administracji w oparciu o jakiekolwiek przesłanki.