Wyrok NSA z dnia 22 czerwca 2022 r., sygn. II OSK 1032/21

Różne traktowanie nieruchomości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, wynikające z odmiennych wniosków składanych przez właścicieli tych nieruchomości oraz istniejących decyzji o warunkach zabudowy, nie narusza zasady równości wobec prawa ani zasady proporcjonalności.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Paweł Miładowski Sędzia del. WSA Grzegorz Antas po rozpoznaniu w dniu 22 czerwca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S. B., J. B., R. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 15 grudnia 2020 r. sygn. akt II SA/Wr 289/20 w sprawie ze skargi S. B., J. B., R. W. na uchwałę Rady Gminy K. z dnia 23 października 2003 r. nr XVII/171/03 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego północnej części obrębów B. i W. oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 15 grudnia 2020 r., II SA/Wr 289/20, w sprawie ze skargi S. B., J. B., R. W. na uchwałę Rady Gminy K. z dnia 23 października 2003 r. w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego północnej części obrębów B. i W., w punkcie pierwszym, stwierdził nieważność § 22 ust. 1 zdanie drugie oraz § 22 ust. 3 zdanie drugie w zakresie dotyczącym terenów o symbolu "MN" zaskarżonej uchwały; w punkcie drugim, dalej idącą skargę oddalił; zaś w punkcie trzecim, zasądził od Gminy K. na rzecz strony skarżącej kwotę 780 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.