Wyrok NSA z dnia 22 czerwca 2022 r., sygn. II FSK 2851/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Dumas (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Jan Grzęda, Sędzia WSA del. Małgorzata Bejgerowska, po rozpoznaniu w dniu 22 czerwca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 28 czerwca 2019 r. sygn. akt I SA/Gl 53/19 w sprawie ze skargi M. W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia 31 października 2018 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. W. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach kwotę 8100 (osiem tysięcy sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 28 czerwca 2019 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach (sygn. akt I SA/Gl 53/19) oddalił skargę M. W. – nazywanego dalej "Skarżącym", na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z 31 października 2018 r. (nr 2401-IOD1_.4102.7.2018) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 r.

2.1. W skardze kasacyjnej wywiedzionej od powyższego wyroku przez Skarżącego podniesiono zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego, tj. art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., poz. 176 ze zm.; dalej jako "u.p.d.o.f.") poprzez jego niezastosowanie w odniesieniu do wydatków Skarżącego wynikających z faktur wystawionych przez PH A.

W skardze kasacyjnej podniesiono również zarzut naruszenia następujących przepisów postępowania:

- art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.; dalej jako "P.p.s.a.") w zw. z art. 233 § 2 i art. 127 w zw. z art. 23 § 1 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.; dalej jako "O.p.") wskutek wadliwego uznania, że organ odwoławczy w prawidłowy sposób nie zastosował art. 233 § 2 O.p. i nie uchylił decyzji organu pierwszej instancji, w sytuacji gdy niezbędnym było przeprowadzenie oszacowania podstawy opodatkowania przez organ pierwszej instancji;