Wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 czerwca 2022 r., sygn. III SA/Wa 543/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dariusz Czarkowski (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Ewa Izabela Fiedorowicz, asesor WSA Agnieszka Sułkowska, Protokolant starszy referent Agnieszka Dominiak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 czerwca 2022 r. sprawy ze skargi G. E. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia [...] października 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej określającej wysokość zobowiązania podatkowego w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. na rzecz G. E. kwotę 697 zł (słownie: sześćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przez G.E. (dalej zwanej: "Skarżącą" lub "Stroną") jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia [...] października 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej określającej wysokość zobowiązania podatkowego w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie sprawy:

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] października 2017 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w W. utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] czerwca 2017 r. odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej Naczelnika Urzędu Skarbowego W. z dnia [...] września 2012 r. w sprawie określenia Skarżącej zobowiązania podatkowego w zryczałtowanym 10% podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. w kwocie 910.000 zł od przychodu osiągniętego ze sprzedaży udziału 1/2 części w prawie użytkowania wieczystego gruntu oraz budynków i budowli wybudowanych na tym gruncie, stanowiących odrębne od gruntu przedmioty własności.

Z akt sprawy wynikało, że w dniu 6 września 2012 r. organ pierwszej instancji określił Skarżącej zobowiązanie podatkowe w zryczałtowanym 10% podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 rok w kwocie 910.000 zł. W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji wskazał, że na podstawie aktu notarialnego z dnia 6 marca 2007 r. Rep. A Nr [...] Strona dokonała odpłatnego zbycia udziału 1/2 części w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w W., przy ul. [...], stanowiącej działkę gruntu Nr [...] o powierzchni 7.682 m² oraz własności budynków i budowli znajdujących się na tej działce, stanowiących odrębne od gruntu przedmioty własności, za cenę w kwocie 9.100.000 zł. Przedmiot sprzedaży Strona nabyła do majątku osobistego w udziale ½ części na podstawie umowy przeniesienia prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz własności budynków i budowli w zamian za zwolnienie z długu (akt notarialny z dnia 10 listopada 2006 r. Rep. A Nr [...]). W toku czynności sprawdzających Skarżąca okazała przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości, położonej w miejscowości J., powiat [...] (akt notarialny z dnia 5 marca 2009 r. Rep. A Nr [...]), która w ocenie Strony dokumentuje wydatkowanie przychodu osiągniętego z przedmiotowej sprzedaży na cele spełniające przesłanki zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej "u.p.d.o.f."). Organ pierwszej instancji ustalił, że na dzień wydania decyzji nie doszło do zawarcia umowy przeniesienia własności nieruchomości położonej przy ul. [...] w J., zatem wydatek w kwocie 9.230.000 zł, o którym mowa w umowie przedwstępnej sprzedaży z dnia 5 marca 2009 r. (akt notarialny Rep. A Nr [...]), nie spełnia przesłanek zwolnienia, o którym mowa w ww. przepisie. Organ pierwszej instancji ustalił podstawę opodatkowania w kwocie 9.100.000 zł i podatek należny w wysokości 910.000 zł. Decyzja została nadana na adres zamieszkania Strony, tj. [...]. Pomimo dwukrotnego awizowania w dniach 13 i 19 września 2012 r. Strona nie odebrała powyższej decyzji, zatem za datę jej doręczenia uznano dzień 27 września 2012 r. w trybie art. 150 ustawy Ordynacja podatkowa (dalej "O.p.").