Wyrok NSA z dnia 21 czerwca 2022 r., sygn. I FSK 836/18

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Izabela Najda-Ossowska, Sędzia NSA Danuta Oleś, Sędzia WSA del. Elżbieta Olechniewicz (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Wojnarska, po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 16 listopada 2017 r. sygn. akt I SA/Wr 13/17 w sprawie ze skargi J. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia 31 października 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od października 2011 r. do marca 2012 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu, 2) zasądza od J. M. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu kwotę 72.133 (słownie: siedemdziesiąt dwa tysiące sto trzydzieści trzy) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. Elżbieta Olechniewicz Izabela Najda-Ossowska Danuta Oleś

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji.

1.1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 16 listopada 2017 r., sygn. akt I SA/Wr 13/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, po rozpoznaniu skargi J.M. (dalej: Strona lub Skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu (dalej: organ drugiej instancji lub DIS) z dnia 31 października 2016 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od października 2011 r. do marca 2012 r., działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm., dalej: p.p.s.a.), uchylił zaskarżoną decyzję (opisany wyrok i powołane w uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych dostępne są na: www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

1.2. Sąd pierwszej instancji podał, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w O. (dalej: organ podatkowy pierwszej instancji) decyzją z dnia 24 lutego 2016r. określił Skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiące od października 2011 r. do marca 2012 r. Organ stwierdził, że Skarżący prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą J. świadomie uczestniczył w łańcuchach transakcji określanych mianem karuzeli podatkowej, mających na celu dokonanie oszustwa podatkowego w postaci wyłudzenia VAT. Pełnił rolę bufora, tj. podmiotu świadomie pośredniczącego pomiędzy wrażliwymi ogniwami łańcucha: znikającym podatnikiem a brokerem czyli firmami dokonującymi wewnątrzwspólnotowego nabycia i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Stwarzał pozory podmiotu skrupulatnie wypełniającego wszelkie formalne obowiązki związane z rozliczeniami VAT. Faktury otrzymane przez J. M. na zakup towarów, na których jako wystawcy widnieją spółki O. sp. z o.o. i M. sp. z o.o. oraz faktury wystawione na sprzedaż tych towarów na rzecz A. spółka jawna, I. sp. z o.o. i firmy F. a także faktury wystawione na sprzedaż świadczonych usług na rzecz N. sp. z o.o. oraz towarów i usług na rzecz I. sp. z o.o. nie dokumentują rzeczywistych transakcji. W związku z powyższym organ podatkowy stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) i art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej: ustawa o VAT) stwierdził, że Skarżący zawyżył podatek naliczony do odliczenia za ww. okres, a także, że wystawione przez Skarżącego faktury VAT nie dokumentują wykonania czynności podlegających opodatkowaniu określonych w art. 5, art. 7 i 8, art. 19 ust. 1 i ustawy o VAT, co skutkowało zawyżeniem podatku należnego za ww. okresy. Ponadto, w związku z wystawieniem przez Skarżącego faktur, które nie dokumentowały rzeczywistych transakcji gospodarczych określił Skarżącemu kwotę do zapłaty na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy o VAT.