Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 czerwca 2022 r., sygn. III SA/Wa 2859/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Radosław Teresiak, Sędziowie asesor WSA Konrad Aromiński (sprawozdawca), sędzia WSA Katarzyna Owsiak, , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 13 czerwca 2022 r. sprawy B. sp. z o.o. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 września 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.449.2021.1.MPE w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną interpretacją indywidualną z dnia 27 września 2021 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: "DKIS") uznał za prawidłowe stanowisko B. sp. z o.o. w zakresie uznania bonów za bony różnego przeznaczenia oraz braku opodatkowania ich transferu, zaś za nieprawidłowe w zakresie braku opodatkowania kwoty jaką Skarżąca otrzymuje z tytułu transferu ww. bonów.

Występując z wnioskiem o wydanie tej interpretacji Skarżąca podała, że jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT w Polsce i zamierza podjąć działalność w zakresie nabywania i zbywania bonów (voucherów), które w obrocie nazywa się też przedpłaconymi kartami podarunkowymi. Bony, które zamierza sprzedawać pozwalają na zasilenie konta na platformach sprzedażowych, takich jak m.in. P. (należy do S. Ltd), S. (należy do W. .), O. , R.. Są to bony walutowe, opiewające na konkretną wartość pieniężną. Bony dostępne są albo wyłącznie w formie cyfrowej albo w formie fizycznej karty (z kodem). Posiadacz bonu może realizując go doładować swoje konto na platformach sprzedażowych, które oferują zakup m.in. gier komputerowych. Po osiągnięciu określonej kwoty na koncie przypisanym do konkretnego użytkownika, może dokonać wymiany tej kwoty na konkretny towar lub usługę. W zamian za bon ich nabywcy mogą nabyć od emitenta lub innego podmiotu, licencję na elektroniczną wersję gry komputerowej (oprogramowanie komputerowe), podobne oprogramowanie komputerowe (np. dodatki do gier) lub przedmiot elektroniczny (tzw. digital item), np. tzw. skórki, wyodrębnione tekstury graficzne przyporządkowane do jednego rodzaju przedmiotu w grze i nadające temu przedmiotowi innego wyglądu zewnętrznego. W zależności od platformy oferowane są także dodatkowe usługi, jak np. usługa subskrypcji P. w sklepie P. , która polega na wykupionym dostępie do usług świadczonych przez dostawcę. Subskrypcja, w zależności od obowiązującego regulaminu usługi, polega na nieograniczonym dostępie do trybu wieloosobowego online, dostępu do comiesięcznego pakietu gier komputerowych bez konieczności nabywania dodatkowej licencji lub na rabacie na towary lub usługi oferowane przez np. P. w ramach swojego sklepu P. . Platformy emitentów dostępne są powszechnie na całym świecie, z nielicznymi wyjątkami (np. Iranem, Koreą Północną lub Mongolią). Z charakteru bonu i dokumentacji z nim powiązanej wynika, że zarejestrowany użytkownik platformy może zrealizować bon (wymienić go na towar lub usługę, lub zasilić konto) niezależnie od aktualnego miejsca pobytu użytkownika. Skarżąca planuje prowadzić działalność, w ramach której będzie występowała jako ogniwo w łańcuchu transferów bonów, poprzez nabywanie bonów od kontrahentów w kraju lub za granicą, a następnie sprzedaż bonów po wyższej cenie potencjalnym ostatecznym odbiorcom za pośrednictwem platform elektronicznych (na których przeważnie nabywcami są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej albo niebędące podatnikami podatku VAT) lub też hurtową sprzedaż do podmiotu trzeciego albo spółki zależnej w kraju lub za granicą. Każda z opisanych wyżej transakcji, będących przekazaniem bonu po jego emisji, kwalifikuje się jako transfer bonu w rozumieniu art. 2 pkt 45 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 ze zm. – dalej: "u.p.t.u."). Vouchery (bony), które Skarżąca zamierza nabywać i zbywać nie są przez nią emitowane. Emitentem bonu w każdym przypadku jest osoba trzecia. Skarżąca zamierza nabywać bony bądź to od ich emitenta bądź to od osoby trzeciej, we własnym imieniu i na własny rachunek. W żadnym przypadku Skarżąca nie nawiązuje dodatkowej relacji prawnej ze zbywcą bonu, w szczególności nie zawiera umowy o pośredniczenie w sprzedaży, umowy dystrybucji lub promocji bonów. Jej działalność ma sprowadzać się wyłącznie do nabywania po niższej cenie i zbywania po wyższej cenie bonu różnego przeznaczenia, a dochód Skarżącej ma stanowić różnica pomiędzy ceną sprzedaży a ceną zakupu bonu.