Wyrok NSA z dnia 10 czerwca 2022 r., sygn. I GSK 2698/18

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach (spr.) Sędzia NSA Małgorzata Grzelak Sędzia NSA Beata Sobocha-Holc Protokolant asystent sędziego Magdalena Chewińska po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 2022 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M. W. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 14 marca 2018 r. sygn. akt III SA/Łd 1153/17 w sprawie ze skargi M. W.S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia(...)października 2017 r. nr (...)w przedmiocie odpowiedzialności członka zarządu spółki za zaległości podatkowe w podatku akcyzowym 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od M. W. S. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi 2700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z 14 marca 2018 r., sygn. akt III SA/Łd 1153/17 oddalił skargę M. W. S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 11 października 2017 r. nr 1001-IEW1.4125.10.2017.3.U17.AP UNP: 1001-17-095867 w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności członka zarządu spółki za zaległość spółki z tytułu zobowiązania w podatku akcyzowym.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku w zakresie pkt 1 złożył skarżący wnosząc o uchylenie zaskarżonego wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przypisanych.

Skargę kasacyjna oparto na podstawie:

I. naruszenia przepisów prawa materialnego przez błędna jego wykładnie i

niewłaściwe zastosowanie (art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – obecnie Dz.U. z 2022 r., poz. 329 ze zm., dalej: p.p.s.a.) i w ramach tej podstawy zarzucono naruszenie:

a) art. 145 § 1 pkt. 1 lit. a p.p.s.a. w zw. z art. 116 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm., dalej: O.p.) poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie przepisu art. 116 § 1 O.p, a w konsekwencji oddalenie skargi i uznanie, że skarżący ponosi odpowiedzialność podatkową za zaległości spółki C. sp. z o.o. z tytułu podatku akcyzowego za miesiąc luty 2013 r. wraz z odsetkami za zwłokę, albowiem nie wykazał okoliczności ekskulpujących go od tej odpowiedzialności, mimo że skarżącemu nie można przypisać winy za niezłożenie w terminie wniosku o ogłoszenie upadłości spółki;