Postanowienie SN z dnia 29 lutego 2024 r., sygn. II NSK 138/23

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Aleksander Stępkowski

w sprawie z powództwa P. S.A. z siedzibą w W.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o wymierzenie kary administracyjnej

na posiedzeniu niejawnym w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych w dniu 29 lutego 2024 r.

na skutek skargi kasacyjnej strony powodowej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie VII Wydział Gospodarczy i Własności Intelektualnej z 13 lipca 2023 r., sygn. akt VII AGa 47/23

1.odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;

2.zasądza od P. w W. na rzecz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki kwotę 540 (pięćset czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu przed Sądem Najwyższym wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie za czas po upływie tygodnia od dnia doręczenia niniejszego postanowienia P.S.A. w W. do dnia zapłaty.

UZASADNIENIE

Pismem z 15 listopada 2023 r. P. S.A. (dalej także: powód, skarżący) wniósł skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 13 lipca 2023 r., VII AGa 47/23, zaskarżając ww. wyrok w całości.

Przedmiotem rozpoznania Sądu Apelacyjnego w Warszawie była decyzja Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (dalej: Prezes URE) z 8 marca 2021 r., wktórej, po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej powodowi, orzekł, że: (pkt 1) powód nie przestrzegał za okres od 1 stycznia 2015 roku do 3 kwietnia 2015 r. określonego w art. 9a ust. 1 ustawy – Prawo energetyczne (w brzmieniu obowiązującym do 3 kwietnia 2015 r.) i§ 3 pkt 4 - obowiązującego do dnia 1 lipca 2018 r. - Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 18 października 2012 r. w sprawie szczegółowego zakresu obowiązków uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw pochodzenia, uiszczenia opłaty zastępczej, zakupu energii elektrycznej i ciepła wytworzonych wodnawialnych źródłach energii oraz obowiązku potwierdzania danych dotyczących ilości energii elektrycznej wytworzonej w odnawialnym źródle energii (Dz.U. z 2012 r. poz. 1229 ze zm.), obowiązku uzyskania i przedstawienia doumorzenia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki świadectw pochodzenia, októrych mowa wart. 9e ust. 1 lub w art. 9o ust. 1, wydanych dla energii elektrycznej wytworzonej w źródłach znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub zlokalizowanych w wyłącznej strefie ekonomicznej, lub obowiązku uiszczenia opłaty zastępczej obliczonej w sposób określony w art 9a ust. 2 ustawy – Prawo energetyczne, w terminie do dnia 31 marca 2016 r.; (pkt 2) powód nie przestrzegał za okres od 4 kwietnia 2015 r. do 31 grudnia 2015 r., obowiązku określonego w art 188 ust. 1 i art. 188 ust. 17 oraz art. 190 (wbrzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2016 r.) ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. oodnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2020 r. poz. 261 ze zm., dalej: OZE), obowiązku uzyskania i przedstawienia do umorzenia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki świadectw pochodzenia lub świadectw pochodzenia biogazu rolniczego wydanych odpowiednio dla energii elektrycznej lub biogazu rolniczego, wytworzonych w instalacjach odnawialnego źródła energii znajdujących się naterytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub zlokalizowanych w wyłącznej strefie ekonomicznej, lub obowiązek uiszczenia opłaty zastępczej obliczonej w sposób określony w art. 188 ust. 16 ustawy OZE, w terminie do dnia 30 czerwca 2016 r.; (pkt 3) za niewywiązanie się z obowiązku opisanego w punkcie pierwszym wymierzył powodowi, karę pieniężną w kwocie 31 859,80 zł, (pkt 4) zaniewywiązanie się z obowiązku opisanego w punkcie drugim wymierzył powodowi karę pieniężną w kwocie 77 294,82 zł.