Postanowienie SN z dnia 29 lutego 2024 r., sygn. II KK 167/23

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Marek Motuk

w sprawie skazanego G. P. i in.

po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 29 lutego 2024 r.

na posiedzeniu bez udziału stron

kwestii dopuszczalności wniosku obrońcy o wyłączenie sędziów Sądu Najwyższego w trybie art. 41 § 1 k.p.k.

na podstawie art. 29 § 4 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (Dz.U z 2023 r., poz. 1093 ze zm.) i art. 41 § 2 k.p.k. per analogiam

p o s t a n o w i ł

pozostawić bez rozpoznania wniosek obrońcy G.P. o wyłączenie SSN Pawła Kołodziejskiego, SSN Anny Dziergawki oraz SSN Adama Rocha od udziału w rozpoznaniu sprawy o sygn. akt II KK 167/23.

UZASADNIENIE

Obrońca skazanego G. P. we wniosku z dnia 14 lutego 2024 r., zażądał wyłączenia SSN Pawła Kołodziejskiego, SSN Anny Dziergawki oraz SSN Adama Rocha od orzekania w sprawie zarejestrowanej w Sądzie Najwyższym pod sygn. akt II KK 167/23, a zatem rozpoznania kasacji obrońcy od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie wydanego w sprawie o sygn. akt II AKa 263/20. Jako podstawę prawną przedmiotowego wniosku obrońca wskazał przepis art. 41 § 1 k.p.k.

Motywując złożony wniosek, obrońca podniósł, że każdy z wyżej wskazanych członków składu orzekającego, wyznaczonych do rozpoznania wniesionej kasacji, powołany został na stanowisko sędziego Sądu Najwyższego przez Prezydenta RP na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa, ukształtowanej przepisami ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw, który to organ – w ocenie wnioskodawcy – został powołany niezgodnie z Konstytucją RP, jest zależny od władzy wykonawczej i nie wypełnia zadania ochrony niezależności sądów i niezawisłości sędziów oraz obiektywnej, rzetelnej i transparentnej oceny kandydatów na stanowiska sędziowskie. Powyższe względy – zdaniem obrońcy – wywołują uzasadnianą wątpliwość co do bezstronności wymienionych sędziów w przedmiotowej sprawie, a zatem nakazują ich wyłączenie w trybie art. 41 § 1 k.p.k. Wnioskodawca dodatkowo wskazał, że SSN Adam Roch oraz SSN Paweł Kołodziejski uprzednio byli prokuratorami na szczeblu prokuratur regionalnych, co w ocenie obrońcy miało znaczenie przy uwzględnieniu ich kandydatury na stanowisko sędziego Sądu Najwyższego. Obrońca podniósł też, że SSN Adam Roch został pierwotnie powołany na stanowisko sędziego w Izbie Dyscyplinarnej SN, która zdaniem wnioskodawcy „nie miała statusu sądu w rozumieniu konstytucyjnym”, jak też „w rozumieniu prawa europejskiego”. Na poparcie stanowiska o wadliwości powołania wyżej wskazanych członków składu orzekającego na stanowisko sędziego Sądu Najwyższego, wnioskodawca odwołał się m.in. do uchwały składu połączonych Izb: Cywilnej, Karnej oraz Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2020 r. (BSA I-4110-1/2020) oraz innych judykatów Sądu Najwyższego, jak też orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz Europejskiego Trybunału Praw Człowieka.