Postanowienie SN z dnia 29 lutego 2024 r., sygn. I CSK 957/23

29 lutego 2024 r.

Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:

SSN Mariusz Łodko

na posiedzeniu niejawnym 29 lutego 2024 r. w Warszawie
‎w sprawie z powództwa J. N. i M. P.
‎przeciwko Banku spółce akcyjnej w W.
‎o ustalenie i zapłatę,
‎na skutek skargi kasacyjnej Banku spółki akcyjnej w W.
‎od wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach
‎z 10 października 2022 r., I ACa 996/21,

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;

UZASADNIENIE

Pozwana Bank spółka akcyjna w W. wniosła skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 10 października 2022 r. Wniosek o jej przyjęcie do rozpoznania uzasadniła wystąpieniem istotnych zagadnień prawnych (art. 398 § 1 pkt 1 k.p.c.): 1) czy klauzule przeliczeniowe w umowie kredytu wyrażonego w walucie obcej (denominowanego) określają „świadczenia główne" stron tej umowy w rozumieniu przepisu art. 385 § 1 zd. 2 k.c., czy spełniają jedynie funkcję pomocniczą dla tych świadczeń i czy w tym drugim przypadku, ich eliminacja z treści umowy jako postanowień niedozwolonych jest równoznaczna z pozbawieniem umowy jej elementów przedmiotowo istotnych (essentialia negotii) prowadzącym do nieważności bezwzględnej umowy, czy też możliwe jest dalsze wykonywanie umowy pomimo usunięcia klauzul przeliczeniowych, m.in. ze względu na naturę stosunku jaki powstaje na gruncie umowy kredytu denominowanego?; 2) czy postanowienia umowy kredytu denominowanego określające zasady przeliczeń kursowych (tzw. klauzule przeliczeniowe), na gruncie umowy o kredyt denominowany, w której kwotę kredytu stanowi określona kwota w walucie obcej są tożsame (mogą być utożsamiane) z waloryzacją umowną, o której mowa w art. 358 § 2 k.c.?; 3) czy w przypadku uznania przez sąd rozpoznający sprawę, że postanowienia umowy o kredyt denominowany w walucie obcej normujące klauzulę denominacyjną mają charakter niedozwolony, sąd ten będzie uprawniony do unieważnienia umowy kredytu dopiero w przypadku jeżeli nie da się w inny sposób utrzymać umowy w mocy przywracając równowagę kontraktową stron i w efekcie uczynić sankcję dla przedsiębiorcy proporcjonalną?; czy w razie niemożliwości ustalenia więżącego strony kursu waluty obcej w umowie kredytu denominowanego w walucie obcej umowa ta powinna wiązać strony w pozostałym zakresie i czy w celu ustalenia powyższego powinno się dokonać weryfikacji możliwości dalszego trwania umowy na moment orzekania, względnie zaistnienia sporu?; 4) czy w razie uznania, że postanowienie umowy kredytu denominowanego odnoszące się do sposobu określania kursu waluty obcej stanowi niedozwolone postanowienie umowne i nie wiąże konsumenta, możliwe jest przyjęcie, że miejsce tego postanowienia zajmuje inny sposób określenia kursu waluty obcej wynikający z przepisów prawa?