Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 8 czerwca 2022 r., sygn. I SA/Wr 1660/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Dagmara Stankiewicz-Rajchman, Sędzia WSA Dagmara Dominik-Ogińska, Sędzia WSA Piotr Kieres (sprawozdawca) po rozpoznaniu w Wydziale I w dniu 8 czerwca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi: A S.A. we W. (obecnie A zs. w W.) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu (obecnie Dyrektor Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu) z dnia 30 czerwca 2015 r., nr PD-IV/4218-11/14-AM/24241 w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2011 r.: I. uchyla zaskarżoną decyzję wraz z poprzedzającą ją decyzją Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we Wrocławiu z dnia 16 kwietnia 2014 r., nr W2P1/140202/1/028, II. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu na rzecz Strony skarżącej kwotę: 11.410,00 zł (jedenaście tysięcy czterysta dziesięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowoadministracyjnego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi A. zs. we W.- obecnie B. w W. (dalej: Spółka, Podatnik, Skarżąca) jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu – obecnie Dyrektor Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu (dalej także: jako DIAS, Organ odwoławczy) z 30 czerwca 2015 r. nr PD-IV/4218-11/14-AM/24241, którą utrzymana została w mocy decyzja Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we Wrocławiu (dalej jako DUKS, Organ I instancji) z 16 kwietnia 2014 r., nr W2P1/140202/1/028, określająca Spółce zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za rok podatkowy 2011 w wysokości 419.202,00 zł. Sąd zobligowany przez art. 141 § 4 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2022 r., poz. 329 ze zm.) do zwięzłego przedstawienia stanu sprawy, a nie powielania całej zawartości akt wskazuje jak poniżej.

Organ I instancji wskazał, że w zeznaniu CIT-8 za 2011 r. Spółka wykazała przychody ze źródeł przychodów w kwocie 333.457.601,16 zł, przychody ze źródeł przychodów położonych poza terytorium kraju (w kwocie: 11.418.834,90 zł), wolne od opodatkowania na podstawie art. 20 ust. 3 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.) – dalej jako: u.p.d.o.p. oraz koszty uzyskania przychodów w wysokości 334.325.044,22 zł. W zeznaniu tym zdaniem DUKS, Spółka nie ujawniła przychodów, kosztów uzyskania tego przychodu oraz dochodu osiągniętego z tytułu posiadanego udziału w spółce osobowej C. Organ pierwszej instancji stanął na stanowisku, że Spółka nie prowadziła na C. działalności gospodarczej poprzez zakład, a tym samym Jej dochód jako udziałowca spółki osobowej na C. – C (dalej zwana również WSIP) na podstawie art. 5 u.p.d.o.p. podlega opodatkowaniu w Polsce. Po przeprowadzeniu postępowania Organ I instancji podkreślił, że spółka osobowa D nie jest podatnikiem podatku dochodowego na gruncie prawa polskiego, jak i cypryjskiego. Oznacza to, że osiągnięty przez Nią dochód opodatkowany jest na poziomie jej wspólników (proporcjonalnie do posiadanego przez nich udziału), nie zaś na poziomie samej WSIP. W decyzji pierwszoinstancyjnej "D" nie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym na C., opodatkowaniu natomiast podlegać będą wspólnicy tego podmiotu, a sama spółka osobowa D nie spełnia kryterium rezydencji. Dalej wskazano, że miejscem prowadzenia przedsiębiorstwa każdego ze wspólników jest kraj rezydencji wspólnika, a tylko w przypadku prowadzenia poza krajem rezydencji działalności, która powoduje powstanie "zakładu" dochód osiągnięty poprzez prowadzone za granicą przedsiębiorstwo opodatkowany jest za granicą, czyli w państwie źródła, tzn. w państwie, w którym ten dochód został faktycznie wypracowany. Dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego Organ I instancji ustalił, że Spółka nie prowadziła działalności na C.poprzez położony tam "zakład", lecz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.