Wyrok WSA w Opolu z dnia 1 czerwca 2022 r., sygn. I SA/Op 100/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aleksandra Sędkowska Sędziowie Sędzia WSA Tomasz Judecki Asesor sądowy Anna Komorowska-Kaczkowska (spr.) Protokolant Starszy inspektor sądowy Iwona Bergiel po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 czerwca 2022 r. sprawy ze skargi T. Spółka jawna w O. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z dnia 3 stycznia 2022 r., nr 1601-IOV-1.4103.12.2021 w przedmiocie odmowy po wznowieniu postępowania uchylenia decyzji w podatku od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia 2000 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu na rzecz strony skarżącej kwotę 200 (słownie: dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej przez T. Spółka jawna w O. (dalej jako: Skarżący, Strona, Podatnik) jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z dnia 3 stycznia 2022 r., nr 1601-IOV-1.4103.13.2021., którą to Dyrektor Izby Administracji Skarbowej, działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. 2020, poz. 1325 ze zm. zwanej dalej O.p.), utrzymał w mocy decyzję własną z dnia 19 stycznia 2021 r. odmawiającą uchylenia z uwagi na brak zaistnienia przesłanki określonej w art. 240 § 1 pkt 5 O.p., decyzji ostatecznej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z dnia 31 marca 2004 r. utrzymującej w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Opolu z dnia 23 czerwca 2003 r. określającej zobowiązanie w podatku od towarów i usług za 2000 r.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

W wyniku kontroli przeprowadzonej w 2003 r. w firmie T. s.c. przez Urząd Kontroli Skarbowej w Opolu (na podstawie postanowienia z dnia 10 stycznia 2003 r. nr [...], w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatków stanowiących dochód budżetu państwa za 2000 r. z tytułu podatku od towarów i usług stwierdzono, że Spółka dokonała obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług, których nie uznano za koszty związane z działalnością gospodarczą (m.in. nabycie odzieży, artykułów kosmetycznych, aparatu fotograficznego, odtwarzacza DVD oraz usługi gastronomicznej w postaci balu sylwestrowego). Ponadto stwierdzono, że spółka zawyżyła podatek naliczony z faktur wystawionych przez firmę A., dokumentujących fikcyjne zdarzenia gospodarcze (sprzedaż paneli podłogowych oraz usług transportowych), których w rzeczywistości nie wykonano.