Wyrok NSA z dnia 1 czerwca 2022 r., sygn. II FSK 2615/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Stefan Babiarz (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz Sędzia WSA del. Alina Rzepecka Protokolant Dominika Kurek po rozpoznaniu w dniu 1 czerwca 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej DS od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 maja 2019 r. sygn. akt III SA/Wa 2002/18 w sprawie ze skargi DS na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 30 maja 2018 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną; 2) zasądza od DS na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie kwotę 8.100 (słownie: osiem tysięcy sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 23 maja 2019 r., III SA/Wa 2002/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę DS (zwanego dalej skarżącym) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 30 maja 2018 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013 r.

2. Ze stanu sprawy przyjętego przez sąd pierwszej instancji wynika, że skarżący w 2013 r. zaewidencjonował w podatkowej księdze przychodów i rozchodów 12 faktur VAT (każda na kwotę netto 100.000,00 zł) wystawionych przez D. S.A., na łączną kwotę netto 1.200.000,00 zł. Płatności regulowane były początkowo przelewem na rachunek bankowy, a następnie gotówką. Przedmiotem wystawionych faktur było wytworzenie usługi międzynarodowej platformy o wysokiej pojemności, służącej do obsługi obrotu utworami zapisanymi w formie komputerowych plików – [...]. W umowie ze spółką D. ustalono, że zleceniodawca będzie uiszczał opłatę miesięczną w wysokości 100.000 zł (sto tysięcy złotych) powiększoną o podatek VAT.

Organy podatkowe ustaliły, że przeprowadzenie kontroli podatkowej w D. S.A. było niemożliwe z powodu braku dokumentów i kontaktu z firmą. Ustalono, że D.S.A. nie posiada organu do reprezentacji od dnia 22 listopada 2013 r. W miejscu wskazanym jako siedziba spółki znajduje się mieszkanie, a jego właścicielem jest firma, która nie zawierała umowy, nie wynajmowała lokalu spółce D. S.A. D. S.A. nie składała również wymaganych deklaracji na potrzeby podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego. Osobą faktycznie powiązaną ze spółką D. i działającą w jej imieniu był A.B. Wszelkie kontakty w sprawie platformy były prowadzone wyłącznie z A. B., który wystawił wszystkie faktury i przekazał je pocztą, e-mailem lub osobiście. Z akt spraw wynikało, że platforma jest ciągle przebudowywana i zmieniana w oparciu o "nowe technologie". W 2013 r. trwały prace marketingowe, które również były rozliczane w spornych fakturach VAT. Skarżący zeznał - odnośnie firmy D. S.A. i roli A. B. w tej spółce – że nie wie jaką funkcję pełni w niej A. B.i nie wie ilu pracowników zatrudnia firma D . Nie sprawdzał, czy spółka D. posiada stosowne uprawnienia, certyfikaty, czy wykonywała już wcześniej podobne projekty, czy dysponuje potencjałem technicznym oraz pracownikami posiadającymi kwalifikacje zawodowe