Wyrok WSA w Warszawie z dnia 1 czerwca 2022 r., sygn. II SA/Wa 3692/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Głowacka-Klimas, Sędzia WSA Andrzej Wieczorek, Sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa (spr.), , Protokolant referent Edyta Brzezicka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 czerwca 2022 r. sprawy ze skargi J. B. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów ustawy uchyla zaskarżoną decyzję

Uzasadnienie

I. Stan sprawy przedstawia się następująco:

1. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 9 października 2020r. sygn. akt II SA/Wa 409/20 uchylił, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) ustawy z 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019r., poz. 2325 ze zm., zwanej dalej P.p.s.a.), wydaną wobec J. B. (zwana dalej "Skarżącą") decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (zwany dalej "Ministrem") z [...] grudnia 2019r. nr [...].

Z uzasadnienia ww. orzeczenia wynika, że Sąd uznał, że jakkolwiek Minister podjął czynności niezbędne do zgromadzenia pełnego materiału dowodowego, niezbędnego do rozpatrzenia sprawy, w zaskarżonej decyzji nie dokonał pełnych ustaleń stanu faktycznego i w istocie nie rozpatrzył całego materiału dowodowego. Sąd nie podzielił też oceny Ministra, że służba Skarżącej na rzecz totalitarnego państwa, zarówno w ujęciu bezwzględnym, jak i proporcjonalnym, pełniona przez 3 lata, 6 miesięcy i 19 dni nie była służbą krótkotrwałą w rozumieniu art. 8a ust. 1 pkt 1 ustawy z 18 lutego 1994r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz.U. z 2019r., poz. 288 ze zm., zwanej dalej: "u.z.e.f."). Sąd wskazał, że okres służby, o której mowa w art. 13b u.z.e.f. stanowił ok. 13,5% całego okresu służby Skarżącej wynoszącego 26 lat, 2 miesiące i 18 dni, więc można było uznać je za krótkotrwałe.