Wyrok NSA z dnia 1 czerwca 2022 r., sygn. II FSK 2723/19

Skoro art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1509 ze zm.) nie określa sposobu obliczenia honorarium autorskiego za stworzenie utworu w postaci programu komputerowego, to dopuszczalne jest jego wyliczenie poprzez kalkulację ilości czasu pracy niezbędnego do stworzenia przez pracownika tego utworu i rynkową stawkę wynagrodzenia za stworzenie programu komputerowego i przeniesienie praw autorskich do niego na pracodawcę - bez względu na to, czy taki zapis zostanie przewidziany w umowie o pracę, regulaminie pracy, czy innym przepisie prawa pracy.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Stefan Babiarz (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz Sędzia WSA del. Alina Rzepecka po rozpoznaniu w dniu 1 czerwca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 maja 2019 r. sygn. akt III SA/Wa 2102/18 w sprawie ze skargi Q. sp. z o.o. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 czerwca 2018 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 30 maja 2019 r., III SA/Wa 2102/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględnił skargę Q. sp. z o.o.

z siedzibą w W. (dalej: wnioskodawczyni) na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 czerwca 2018 r. w przedmiocie podatku dochodowego osób fizycznych.

2. Ze stanu sporawy przyjętego przez sąd pierwszej instancji wynika, że przedmiotem działalności wnioskodawczyni jest tworzenie, rozwój i sprzedaż oprogramowania. Zatrudnia ona - w ramach umowy o pracę - pracowników między innymi na stanowiskach: inżynier rozwoju oprogramowania, inżynier wsparcia, inżynier jakości oprogramowania. Pracownicy będą wykonywali w różnym zakresie działania o charakterze twórczym, takie jak m.in.: opracowanie założeń, tworzenie tzw. architektury oprogramowania; tworzenie kodu oprogramowania przeznaczonego do sprzedaży; tworzenie kodu oprogramowania służącego do badania jakości, wychwytywania błędów w oprogramowaniu przeznaczonym do sprzedaży. Rezultaty prac wykonywanych przez tych pracowników w ramach obowiązków pracowniczych powstają jako niezależny wytwór intelektu danego pracownika, o znacznym stopniu indywidualności i oryginalności. Prace te będą miały charakter działalności twórczej, a rezultatem takiej pracy będzie powstanie utworu lub jego części o niepowtarzalnym, indywidualnym charakterze, stanowiącego utwór będący przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2017 r. poz. 880, ze zm., dalej: "u.p.a.p.p."). Pracownicy wnioskodawczyni zatrudnieni będą w ramach umowy o pracę, obok czynności o charakterze twórczym, wykonywać także inne czynności, niemające charakteru twórczego, jak np. zadania administracyjne, zarządcze, organizacyjne, techniczne, spotkania zespołu, szkolenia, telekonferencje z klientem. W związku z tym, że część pracy zatrudnionych pracowników ma charakter twórczy, wnioskodawczyni zamierza wprowadzić regulacje wewnątrzzakładowe adresowane do pracowników wykonujących prace twórcze - w postaci indywidualnych zapisów umów o pracę nowych pracowników lub także aneksów do już istniejących umów o pracę (dalej razem jako: "zmiana umowy o pracę") oraz odrębnego regulaminu określającego m.in. zasady ustalania/wypłacania honorarium (tj. wynagrodzenia z tytułu przeniesienia na wnioskodawczynię przez pracowników praw autorskich do utworów (ich części) wykonanych w ramach obowiązków pracowniczych). W zmienionych umowach o pracę (rozumianych dalej jako: "umowy z nowymi pracownikami oraz aneksy do już zawartych umów") z pracownikami znajdą się postanowienia dotyczące: