Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 31 maja 2022 r., sygn. I SA/Gd 129/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Irena Wesołowska, Sędziowie Sędzia NSA Alicja Stępień, Sędzia WSA Krzysztof Przasnyski (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Joanna Mierzejewska, , po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 31 maja 2022 r. sprawy ze skargi P.Z. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia 22 listopada 2021 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2015 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Stan sprawy przedstawia się następująco.

W dniu 29 kwietnia 2016 r. P. Z. złożył w Drugim Urzędzie Skarbowym w Gdańsku zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2015 na formularzu PIT-36, w którym wykazał: dochód do opodatkowania w wysokości 167.068,80 zł; należny podatek w wysokości 0,00 zł; sumę należnych zaliczek na podatek dochodowy w wysokości 0,00 zł.

Do zeznania rocznego podatnik załączył: informację PIT/ZG, w której wskazał państwo uzyskania dochodu: Norwegia, dochód z art. 27 ust. 9 i 9a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), w skrócie: "u.p.d.o.f." w wysokości 167.068,80 zł i podatek zapłacony za granicą w wysokości 0,00 zł (art. 27 ust. 9 i 9a u.p.d.o.f.), informację PIT/O, w której wykazał ulgę abolicyjną w wys. 40.932,14 zł oraz łączne odliczenie od podatku w wysokości 40.932,14 zł (art. 27g u.p.d.o.f.).

Postanowieniem z dnia 20 stycznia 2021r. Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku wszczął z urzędu wobec P.Z. postępowanie podatkowe w sprawie rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za 2015 rok. Następnie decyzją z dnia 16 czerwca 2021r. określił podatnikowi zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2015 rok w kwocie 41.334 zł.

Po rozpatrzeniu odwołania podatnika, Dyrektor Izby Administracji Skarbowej decyzją z dnia 22 listopada 2021 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy nie podzielił zarzutów dotyczących naruszenia przepisów postępowania: art. 121 § 1, art. 122, art. 123 § 1, art. 124, art 180, art. 187 oraz art. 210 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), w skrócie: "O.p.". W sprawie nie doszło bowiem do uchybień w zakresie gromadzenia materiału dowodowego. Z akt sprawy wynika, że podjęto wszelkie niezbędne działania w celu ustalenia rzeczywistego stanu sprawy, a zgromadzony materiał dowodowy jest wystarczający do wydania prawidłowego rozstrzygnięcia. Wbrew zarzutom strony, decyzja organu I instancji oraz jej uzasadnienie zawierają wszystkie wymagane przepisami O.p. elementy. Wskazano w niej i wyjaśniono podstawę prawną rozstrzygnięcia, jak też odzwierciedlenie znalazł w niej proces rozumowania organu, wskazanie faktów na jakich opierał się organ, wnioski dotyczące oceny dowodów i argumenty uzasadniające przyjęcie takiego, a nie innego stanowiska.