Wyrok NSA z dnia 25 maja 2022 r., sygn. II OSK 2875/19

Zarówno ustalenie obowiązku poddania dziecka szczepieniom ochronnym, jak i jego wymagalność, mogą opierać się na przepisach ustawowych oraz wiążących komunikatach Głównego Inspektora Sanitarnego, przy czym interwencja państwa za pomocą przymusu administracyjnego w celu realizacji tego obowiązku nie narusza konstytucyjnego prawa do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Siegień (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Zofia Flasińska Sędzia NSA Małgorzata Miron po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej T. O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 czerwca 2019 r., sygn. akt VII SA/Wa 3100/18 w sprawie ze skargi T. O. na postanowienie Ministra Zdrowia z dnia [...] października 2018 r. znak [...] w przedmiocie oddalenia zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 5 czerwca 2019 r., sygn. akt VII SA/Wa 3100/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę T. O. na postanowienie Ministra Zdrowia z dnia [...] października 2018 r. w przedmiocie oddalenia zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym.

Wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.

Zaskarżonym postanowieniem Minister Zdrowia, po rozpatrzeniu zażalenia T. O. (dalej: "skarżący") na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2017 r. o oddaleniu zarzutów zgłoszonych w postępowaniu egzekucyjnym, utrzymał w mocy to postanowienie. W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Minister Zdrowia stwierdził, że postępowanie egzekucyjne mające na celu przymuszenie skarżącego do wykonania obowiązku o charakterze niepieniężnym, polegającego na poddaniu małoletniego dziecka skarżącego szczepieniom ochronnym, było prowadzone w sposób prawidłowy. Minister Zdrowia przeanalizował materiał dowodowy zebrany w sprawie i nie podzielił zarzutów zgłoszonych przez skarżącego w postępowaniu egzekucyjnym odnośnie naruszenia art. 33 § 1 pkt 2, art. 29 § 1 i 2 oraz art. 119 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2016 r., poz. 599 ze zm.), dalej: "u.p.e.a" w zw. z § 3 rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 849 ze zm.), dalej: "rozporządzenie", art. 156 § 1 pkt 5 oraz art. 124 § 2 k.p.a. Co do zagadnień szczegółowych, w zakresie zarzutu braku wymagalności obowiązku określonego w tytule wykonawczym, organ drugiej instancji podniósł, że podstawą prawną nałożenia obowiązku szczepień ochronnych przeciw wybranym chorobom zakaźnym jest art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz.U. z 2016 r., poz. 1866 ze zm.), dalej: "ustawa o zwalczaniu chorób", który zobowiązuje osoby przebywające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do poddawania się obowiązkowym szczepieniom ochronnym na zasadach określonych w tej ustawie. Wykaz obowiązkowych szczepień ochronnych i grupy osób obowiązanych do poddania się tym szczepieniom zostały natomiast określone w art. 17 ust. 1 ustawy o zwalczaniu chorób oraz w rozporządzeniu. Terminy realizacji obowiązku wykonania poszczególnych szczepień są uwarunkowane zaleceniami, jakie definiuje Program Szczepień Ochronnych na dany rok, ogłaszany przez Głównego Inspektora Sanitarnego w formie komunikatu w dzienniku urzędowym ministra właściwego do spraw zdrowia, w zależności od kalendarzowego wieku dziecka. Obowiązek ten staje się egzekwowalny w chwili wejścia osoby objętej obowiązkiem w granice wiekowe zakreślone przez ustawę - w tym bowiem okresie obowiązkowe szczepienia ochronne powinny zostać wykonane.