Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 25 maja 2022 r., sygn. II SA/Go 134/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Pauter (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Staniszewska Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 25 maja 2022 r. sprawy ze skargi K.B. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...]r. Nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej w niniejszej sprawie przez K.B. jest decyzja Szefa Urzędu Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] stycznia 2022 r., Nr [...], którą po rozpatrzeniu wniosku ww. o ponowne rozpatrzenie sprawy, powołując się na art. 138 § 1 w zw. z art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2021 r. poz. 735 dalej jako "k.p.a.") oraz art. 5 w związku z art. 2 ust. 1 oraz art. 3 ustawy z dnia 20 marca 2015 r. o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2021 r. poz. 1255 ze zm., dalej ustawa o działaczach opozycji) utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] listopada 2021 r., Nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej.

Powyższa decyzja została wydana w oparciu o następujące ustalenia faktyczne i prawne:

Skarżący K.B. złożył w dniu 21 lipca 2021 r. do Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych wniosek o potwierdzenie statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych. Jako okoliczności uzasadniające do uzyskania wymienionego statusu skarżący wskazał aresztowanie i inwigilacje w latach 1959-1962. Do wniosku dołączył decyzję Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej z dnia [...] czerwca 2021 r. wydaną na podstawie art. 5 ust. 1 i art. 4 ustawy o działaczach opozycji, z treści której wynika, że nie był pracownikiem, funkcjonariuszem lub żołnierzem organów bezpieczeństwa państwa i w archiwum Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu nie zachowały się dokumenty wytworzone przez niego lub przy jego udziale, w ramach czynności wykonywanych przez niego w charakterze tajnego informatora lub pomocnika przy operacyjnym zdobywaniu informacji przez organy bezpieczeństwa. Zainteresowany we wniosku o potwierdzenie przedmiotowego statusu wskazywał na okoliczność swojego aresztowania i skazania wyrokiem Sądu Wojewódzkiego z dnia [...] października 1961 r. na karę 5 lat pozbawienia wolności za popełnienie przestępstwa z art. 5 m.k.k. tj. za to, że w dniu [...] stycznia 1959 r. w [...] napisał i wysłał do Szwecji na adres W.S. i M.J., działających w interesie obcych państw, dwa listy zawierające propozycję nawiązania z nimi porozumienia w celu przekazywania na szkodę interesu Państwa Polskiego wiadomości o charakterze wywiadowczym z terenu budowy kombinatu [...], lecz zamierzonego celu nie osiągnął, wobec zatrzymania tych listów przez Urząd Pocztowy na mocy postanowienia Naczelnej Prokuratury Wojskowej z dnia [...] stycznia 1959 r.. Skarżący złożył od tego wyroku rewizję. Wyrokiem z dnia [...] czerwca 1962 r. Sąd Najwyższy zmienił powyższy wyrok, uznając K.B. winnym popełnienia zarzucanego mu czynu i skazał go na karę 1 roku i 6 miesięcy więzienia, zaliczając jednocześnie na poczet wymierzonej kary okres tymczasowego aresztowania od [...] maja 1959 r. do [...] września 1959 r. i od [...] października 1961 r. W uzasadnieniu wniosku o potwierdzenie statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych skarżący podał, że wskazane listy napisał po przeczytaniu artykułu w tygodniku [...], z którego wynikało, że wymienione osoby pomagają Polakom, licząc na otrzymanie z ich strony pomocy materialnej (paczki), informując, że pracuje na terenie gdzie powstaje kombinat [...], o którym można było przeczytać w ukazujących się w Polsce gazetach, nie oferował ze swej strony przekazywania jakichkolwiek informacji na ten temat. Skarżący nie otrzymał od tych osób jakiejkolwiek odpowiedzi. Sam nie podejmował dalszych prób nawiązania z nimi kontaktu. Postanowieniem z dnia [...] stycznia 2022 r. Sąd Okręgowy powołując się na art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. z 1991r., nr 34, poz. 149 ze zm.) stwierdził nieważność wyroku Wojewódzkiego Sądu z dnia [...] października 1961 r. zmienionego wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia [...] czerwca 1962 r., na mocy którego skazano K.B. za czyn z art. 23 § 1 k.k. w zw. z art. 5 m.k.k. na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.