Wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 maja 2022 r., sygn. VII SA/Wa 112/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Mirosław Montowski, Sędziowie sędzia WSA Artur Kuś (spr.), asesor WSA Elżbieta Granatowska, , Protokolant ref. stażysta Edyta Cichecka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 maja 2022 r. sprawy ze skargi B. K. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] grudnia 2021 r. znak: [...] w przedmiocie skreślenia z rejestru zabytków oddala skargę

Uzasadnienie

1. Zaskarżoną decyzją z [...] grudnia 2021 r., znak: [...], Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego (dalej: "Minister"), działając na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. b, c, e, art. 7 pkt 1, art. 13 ust. 1, 5, 6 i art. 89 pkt 1 ustawy z 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (tj. Dz. U. 2021 r., poz. 710; dalej: "u.o.z.") oraz art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 3 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz. U. 2021 r., poz. 735; dalej: "k.p.a."), po rozpatrzeniu wniosku B. K. (dalej: "skarżąca") o ponowne rozpatrzenie sprawy, zakończonej własną decyzją z [...] czerwca 2021 r., znak: [...], odmawiającą skreślenia z rejestru zabytków budynku mieszkalno-administracyjnego wraz z przylegającym spichlerzem - pozostałości dawnego zespołu młyna przemysłowego przy ul. [...] w [...], wpisanych do tego rejestru decyzją [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków (dalej: "[...] WKZ", "organ konserwatorski") z 27 kwietnia 2010 r., sygn. [...] - utrzymał w mocy własną ww. decyzję z [...] czerwca 2021 r.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Minister podał, że organ konserwatorski, (uzasadniając orzeczenie o wpisie do rejestru zabytków przedmiotowych obiektów) wyjaśnił, że są to najstarsze, pochodzące z 2 pol. XIX w., elementy zespołu młyna, rozbudowywanego etapami w 1 pol. XX w. Budynki części produkcyjnej, jako bezstylowe i pozbawione walorów architektonicznych, zostały rozebrane po uzgodnieniu w 2004 r. z [...] WKZ. Organ nie uzgodnił wówczas rozbiórki spichlerza i budynku mieszkalno-administracyjnego wskazując na bogactwo detali architektonicznych (dekoracja ramowa elewacji budynku spichlerza, opaski, pilastry, plakiety, girlandy na elewacjach budynku mieszkalno-administracyjnego), interesujące rozwiązania techniczno-konstrukcyjne w układzie nośnym spichlerza i walor dominanty urbanistycznej tej części miasta. Zespół budynków dawnego młyna jest przykładem XIX - wiecznej tradycji przemysłowej miasta. Budynki zachowały większość oryginalnych elementów konstrukcyjnych oraz wystrój architektoniczny elewacji, a także istotną rolę w kompozycji przestrzennej tego fragmentu miasta. Jak argumentowano: "Przedmiotowa nieruchomość posiada walor typologiczny jako dokument historii kultury materialnej regionu oraz wartość naukową jako element układu przestrzennego dawnego założenia a także wartość artystyczną będąc przykładem XIX wiecznych rozwiązań stylistycznych w kształtowaniu wystroju elewacji. Jest to unikatowy obiekt poprzemysłowy o bardzo indywidualnym charakterze, zlokalizowany w wartościowym i ważnym krajobrazowo miejscu (...)".