Wyrok NSA z dnia 25 maja 2022 r., sygn. II FSK 1437/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Tomasz Kolanowski Sędziowie Sędzia NSA Beata Cieloch Sędzia WSA del. Sylwester Golec (spr.) Protokolant Wojciech Zagórski po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 15 września 2021 r. sygn. akt I SA/Łd 559/21 w sprawie ze skargi J.H. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 5 lutego 2019 r. nr [...] w przedmiocie określenia przybliżonej kwoty zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013 r. wraz z odsetkami za zwłokę, a także zabezpieczenia na majątku skarżącego oraz majątku wspólnym przyszłego zobowiązania w tym podatku za wyżej wskazany okres 1. uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2. oddala skargę, 3. zasądza od J.H. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi kwotę 730 (siedemset trzydzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 15 września 2021 r., sygn. akt I SA/Łd 559/21, uchylił decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 5 lutego 2019 r. określającą J. H. (zwanemu dalej skarżącym) przybliżoną kwotę zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013 r. wraz z odsetkami za zwłokę, a także zabezpieczającą na majątku skarżącego oraz majątku wspólnym zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013 r. i odsetki oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w [...] z dnia 31 lipca 2018 r.

Sąd w uzasadnieniu wyroku wskazał następujące okoliczności:

Skarżący prowadził działalność gospodarczą w zakresie robót budowlanych. W toku kontroli podatkowej organ stwierdził nieprawidłowości – m.in. ujęcie w rozliczeniu podatku kwoty kosztów udokumentowane fakturami, które nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych w nich opisanych. 31 lipca 2018 r. organ pierwszej instancji wydał w stosunku do skarżącego decyzję na podstawie art. 33 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm. – dalej powoływanej jako O.p.). W decyzji organ określił przybliżoną kwotę zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013 r. - 225.361,00 zł. Z decyzji wynika, że kwota ta powinna zostać wykazana przez podatnika w zeznaniu podatkowym za rok 2013 jako różnica pomiędzy należnym od podatnika zobowiązaniem podatkowym za rok 2013, które według organu wynosiło 420 193,00 zł i kwotą zaliczek zapłaconych w ciągu roku podatkowego – 194 832,00 zł. Organ pierwszej instancji określił też odsetki za zwłokę - 78.697,00 zł (od ww. kwoty 225.361,00 zł). Oprócz tego organ zabezpieczył na majątku podatnika oraz majątku wspólnym skarżącego i jego żony zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013 r. w wysokości 300.608,00 zł (kwota stanowiąca różnicę pomiędzy zobowiązaniem podatkowym za rok 2013, wskazanym w uzasadnieniu decyzji - 420 193,00 zł i kwotą zapłaconą przez podatnika). Organ w decyzji zabezpieczył też należne odsetki za zwłokę w kwocie 104.706,00 zł (od ww. kwoty zobowiązania podatkowego). Zdaniem organu, skoro skarżący świadomie prowadził działania zmierzające do uszczuplenia zobowiązań podatkowych, to uzasadniało to obawę niewykonania przyszłego zobowiązania. Nierzetelne rozliczanie podatku dochodowego stanowiło przesłankę uzasadniającą zastosowanie instytucji zabezpieczenia zobowiązania podatkowego przed wydaniem decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego. Za zastosowaniem zabezpieczenia przemawiały również okoliczności dotyczące dochodów podatnika, które w okresie 2014-2016 r. znacznie zmalały a za 2017 r. podatnik wykazał stratę. Zdaniem organu niekorzystna sytuacja finansowa podatnika oraz stwierdzone uszczuplenie zobowiązania podatkowego uzasadniają przypuszczenie, że ze strony skarżącego nie dojdzie do jednorazowej zapłaty zaległości podatkowej.