Wyrok NSA z dnia 20 maja 2022 r., sygn. I FSK 812/18

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Ryszard Pęk, Sędzia NSA Izabela Najda-Ossowska (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Agnieszka Jakimowicz, Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej T. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 30 listopada 2017 r. sygn. akt III SA/Gl 441/17 w sprawie ze skargi T. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 lutego 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od marca do maja 2012 r. oraz lipiec 2012 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od T. P. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach kwotę 10.800 (słownie: dziesięć tysięcy osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 30 listopada 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 441/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę T. P. (dalej: Skarżący/Strona) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (dalej: Organ) z 28 lutego 2017 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za marzec, kwiecień, maj i lipiec 2012 roku.

2. Powyższy wyrok Strona zaskarżyła w całości skargą kasacyjną, zarzucając naruszenie:

I prawa materialnego w rozumieniu art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm., dalej: P.p.s.a.), tj.:

1. art. 86 oraz art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy w zw. z art. 7 ust. 1 i ust. 8 z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm. dalej: u.p.t.u.) w związku art. 167, art. 168 lit. a), art. 178 lit. a), art. 220 pkt 1 i art. 226 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L2006.347.1 z późn. zm. dalej jako: Dyrektywa VAT) przez jego niewłaściwe zastosowanie i w konsekwencji uznanie, że wystąpiły podstawy do pozbawienia Skarżącego prawa do odliczenia podatku naliczonego i obciążenia go odpowiedzialnością za ewentualne sprzeczne z prawem działanie jego kontrahentów, podczas gdy Skarżący dochował należytej staranności w doborze kontrahentów, a transakcje nie były fikcyjne, przez co, zgodnie z obowiązującymi przepisami i orzecznictwem unijnym, nie można wyciągać negatywnych konsekwencji;