Wyrok NSA z dnia 19 maja 2022 r., sygn. I GSK 2498/18

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Hanna Kamińska Sędzia NSA Piotr Piszczek Sędzia del. WSA Piotr Kraczowski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 19 maja 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 28 marca 2018 r. sygn. akt I SA/Bk 32/18 w sprawie ze skargi M. M. na decyzję Dyrektora Podlaskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Łomży z dnia 27 października 2017 r. nr [...] w przedmiocie płatności rolnośrodowiskowych po wznowieniu postępowania oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku (dalej: WSA) wyrokiem z 28 marca 2018 r., sygn. akt I SA/Bk 32/18, oddalił skargę M. M. (dalej: skarżący) na decyzję Dyrektora Podlaskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Łomży (dalej: Dyrektor ARiMR) z 27 października 2017 r. nr 9010-2017-004000 w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie dotyczącej przyznania płatności rolnośrodowiskowej na 2012 r. i odmowy przyznania tej płatności.

Skarżący od wyroku złożył skargę kasacyjną skarżąc go w całości i zarzucił:

1) na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.; dalej: ppsa), naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj.

a) art. 151 w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c w zw. z art. 134 § 1 ppsa w zw. z art. 15 oraz art. 6 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 23 ze zm.; dalej: kpa) w zw. z art. 21 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 marca 2007 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (Dz. U. Nr 64 poz. 427, ze zm.; dalej: ustawa PROW), polegające na nienależytym skontrolowaniu przez WSA decyzji Dyrektora ARiMR z 27 października 2017 r. i Kierownika ARiMR z 13 stycznia 2017 r., wydanej po wznowieniu postępowania zakończonego decyzją Kierownika ARiMR z 21 stycznia 2013 r. z punktu widzenia jej zgodności z prawem, które to naruszenie przejawiało się w tym, że WSA zaakceptował fakt wydania przez organ I i II instancji decyzji w oparciu o odmienne podstawy prawne, co spowodowało brak tożsamości spraw rozpoznawanych w obu instancjach; powyższe naruszenie miało istotny wpływ na wynik sprawy, ponieważ doprowadziło do utrzymania w mocy decyzji wydanej z naruszeniem zasady dwuinstancyjności;