Wyrok NSA z dnia 19 maja 2022 r., sygn. I FSK 2434/18

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Dominik Mączyński, Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 29 kwietnia 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skarg kasacyjnych: 1) Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu 2) Gminy P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 22 sierpnia 2018 r. sygn. akt I SA/Op 387/17 w sprawie ze skargi Gminy P. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z dnia 23 sierpnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń 2011 r. 1) oddala skargę kasacyjną Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu na rzecz Gminy P. kwotę 4050 (cztery tysiące pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego, 3) umarza postępowanie ze skargi kasacyjnej Gminy P., 4) zarządza zwrot ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu na rzecz Gminy P. kwoty 750 (siedemset pięćdziesiąt) złotych tytułem uiszczonego wpisu od skargi kasacyjnej.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z 22 sierpnia 2018 r., sygn. akt I SA/Op 387/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu, działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.), dalej "P.p.s.a.", uwzględnił skargę Gminy P. (dalej "Gmina" lub "Skarżąca") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu (dalej "organ odwoławczy" lub "organ") z 23 sierpnia 2017 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń 2011 r. i uchylił zaskarżoną decyzję wraz z poprzedzającą ją decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. (dalej "Naczelnik Urzędu Skarbowego" lub "organ pierwszej instancji") z 28 lutego 2017 r.

O uchyleniu decyzji organów podatkowych obu instancji przesądziła zasadność zarzutu naruszenia prawa materialnego - art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.), dalej "ustawa o VAT". Zdaniem Sądu pierwszej instancji organy podatkowe, nie kwestionując co do zasady prawa Gminy do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych, niesłusznie przyjęły jednak, że realizacji tego prawa stoi na przeszkodzie fakt niedokonania przez Gminę pełnej centralizacji rozliczeń. Skoro zatem Gmina wniosek o stwierdzenie nadpłaty wraz ze skorygowanym zeznaniem podatkowym złożyła jeszcze przed upływem terminu przedawnienia zobowiązania, obowiązkiem organów było jego rzetelne rozpatrzenie i dokonanie rozliczenia Gminy z uwzględnieniem wskazań płynących z wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej "TSUE") z 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14. Nieuprawnione było przy tym całkowite przerzucenie na Gminę obowiązków "centralizacyjnych", gdyż w takim przypadku - jak to wynika z wyroku siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 23 kwietnia 2018 r., sygn. akt I FSK 1237/17 - to rolą organu jest podjęcie działań zmierzających do prawidłowego określenia zobowiązania Gminy.