Wyrok NSA z dnia 12 maja 2022 r., sygn. III FSK 2952/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia NSA Jolanta Sokołowska (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Alicja Polańska, po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 17 lipca 2020 r. sygn. akt I SA/Po 11/20 w sprawie ze skargi A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Pile z dnia 31 października 2019 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2014 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla zaskarżoną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Pile z dnia 31 października 2019 r. nr [...] 3) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Pile na rzecz A. kwotę 17 427 (słownie: siedemnaście tysięcy czterysta dwadzieścia siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 17 lipca 2020 r. sygn. akt I SA/Po 11/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę A. w W. (dalej: skarżąca lub Agencja) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Pile (dalej: SKO lub organ odwoławczy) z dnia 31 października 2019 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2014 r.

Z uzasadnienia tego wyroku wynika, że Burmistrz O. określił skarżącej wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2014 r. w kwocie 795 010 zł. W uzasadnieniu wskazał, że przy wymiarze podatku do opodatkowania podatkiem od nieruchomości przyjął stawkę podatkową jak dla gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Decyzją z dnia 31 października 2019 r. SKO utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W zaskarżonym wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny wyjaśnił, że skarżąca w stosunku do wszystkich będących w jej posiadaniu gruntów i budynków jest podatnikiem podatku od nieruchomości, który to podatek, z wyjątkami przewidzianymi w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych, zobowiązana była uiszczać według stawek najwyższych związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. W ocenie Sądu pierwszej instancji, sam fakt wykonywania przez podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, również zadań publicznych, nie ma znaczenia prawnego na gruncie ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r., Nr 95, poz. 613 ze zm. – zwanej dalej: u.p.o.l.).