Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 11 maja 2022 r., sygn. II SA/Bd 64/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Grzegorz Saniewski Sędziowie sędzia WSA Renata Owczarzak (spr.) asesor WSA Mariusz Pawełczak po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 11 maja 2022 r. sprawy ze skargi M. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] listopada 2021 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

II SA/Bd 64/22

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] września 2021 r., znak: [...] Wójt Gminy W., działając na podstawie art. 104, art. 107 ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z roku 2021 r., poz. 735) oraz art. 17 ust. 1, pkt 4 i ust. 1b, art. 20, art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jednolity: Dz.U. z 2020 r., poz. 111 ze zm.) oraz rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 27 lipca 2017 r. w sprawie sposobu i trybu postępowania w sprawach o przyznanie świadczeń rodzinnych oraz zakresu informacji, jakie mają być zawarte we wniosku, zaświadczeniach i oświadczeniach o ustalenie prawa do świadczeń rodzinnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1466), orzekł o odmowie przyznania M. G. świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej wnioskowanego na matkę-J. G..

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ I instancji opisując stan prawny i faktyczny podniósł, iż w przedmiotowej sprawie nie jest spełniona przesłanka określona przepisem art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych, ponieważ niepełnosprawność osoby wymagającej opieki - J. G. nie powstała w okresie przewidzianym we wskazanym przepisie tj. przed 18 rokiem życia albo przed 25 rokiem życia w trakcie nauki. Jednocześnie organ I instancji wskazał, że obecnie strona pobiera specjalny zasiłek opiekuńczy na podstawie art. 16a ustawy o świadczeniach rodzinnych.

W odwołaniu od powyższej decyzji M. G. zarzuciła jej wydanie z naruszeniem prawa materialnego, mające istotny wpływ na wynik sprawy poprzez błędne zastosowanie normy prawnej wyrażonej w art. 17 ust. 1b pkt 1 i 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych bez uwzględnienia okoliczności, iż na skutek wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 21 października 2014 r., sygn. akt K 38/13 doszło do uznania niekonstytucyjności części wskazanej normy prawnej w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną ze względu na datę powstania niepełnosprawności osoby wymagającej opieki, a przez to naruszenie art. 7 oraz art. 190 ust. 1 Konstytucji RP.