Wyrok NSA z dnia 11 maja 2022 r., sygn. I FSK 1927/18

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Hieronim Sęk, Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka - Medek, Sędzia WSA del. Adam Nita (spr.), Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 22 maja 2018 r. sygn. akt I SA/Gd 277/18 w sprawie ze skargi M. K. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 10 stycznia 2018 r. nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji nieostatecznej w zakresie podatku od towarów i usług za I, II i III kwartał 2012 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. K. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku kwotę 480 (słownie: czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 22 maja 2018 r., sygn. akt I SA/Gd 277/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku (zwany dalej Sądem I instancji) oddalił skargę M. K. (w dalszej części uzasadnienia określanego mianem Podatnika, Strony lub Skarżącego) na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku (zwanego dalej Organem odwoławczym lub Organem II instancji) z 10 stycznia 2018 r., nr [...]. Przedmiotem tego rozstrzygnięcia organu podatkowego było nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności nieostatecznej decyzji podatkowej.

Wyrok Sądu I instancji zapadł w następującym stanie faktycznym. Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. (w dalszej części uzasadnienia określany jako Organ I instancji lub NUS) określił Podatnikowi w podatku od towarów i usług za I kwartał 2012 r. kwotę różnicy podatku do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy, natomiast za II, III i IV kwartał 2012 r. - zobowiązania podatkowe. Następnie, postanowieniem z 17 października 2017 r. NUS, nadał rygor natychmiastowej wykonalności swojej decyzji nieostatecznej w części dotyczącej rozliczenia za I, II i III kwartał 2012 r. Normatywną podstawą tego rozstrzygnięcia był art. 239b § 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.- zwanej dalej O.p.).