Wyrok WSA w Opolu z dnia 10 maja 2022 r., sygn. II SA/Op 47/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Kozicka Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Gocki Sędzia WSA Daria Sachanbińska (spr.) Protokolant St. inspektor sądowy Joanna Szyndrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 maja 2022 r. sprawy ze skargi E. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 15 grudnia 2021 r., nr SKO.40.3255.2021.ps w przedmiocie skierowania do domu pomocy społecznej oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu przez E. K. (zwaną dalej skarżącą) jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 15 grudnia 2021 r., nr SKO.40.3255.2021.ps, utrzymująca w mocy decyzję Burmistrza [...] z dnia 25 października 2021 r., nr Dś.214000.004729.21, o skierowaniu skarżącej do Domu Pomocy Społecznej w [...] (dalej w skrócie: DPS w [...]).

Zaskarżona decyzja wydana została w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Wnioskiem z dnia 2 czerwca 2020 r. Dyrektor Ośrodka Pomocy Społecznej w (dalej w skrócie: Dyrektor OPS) wystąpił do Sądu Rejonowego w P. o umieszczenie skarżącej (bez jej zgody) w domu pomocy społecznej dla osób psychicznie chorych.

W wyniku rozpoznania tego wniosku Sąd Rejonowy w P. [...] Wydział Rodzinny i Nieletnich postanowieniem z dnia [...] sygn. akt [...], zezwolił na umieszczenie skarżącej w domu pomocy społecznej dla osób psychicznie chorych, z pominięciem jej zgody.

Postanowieniem z dnia [...]., sygn. akt [...], Sąd Okręgowy w O. [...] Wydział Cywilny Odwoławczy oddalił apelację skarżącej od powyższego postanowienia. Natomiast przy piśmie z dnia 4 października 2021 r. Sąd doręczył organowi odpis orzeczenia z klauzulą prawomocności, stwierdzając, że orzeczenia stały się prawomocne z dniem 26 lipca 2021 r.

Następnie decyzją z dnia 25 października 2021 r. Dyrektor OPS, działający z upoważnienia Burmistrza [...], postanowił skierować skarżącą do DPS w [...] przeznaczonego dla osób przewlekle psychicznie chorych (pkt 1). Organ stwierdził, że skierowanie dotyczy pobytu stałego (pkt 2), a opłata za pobyt w domu pomocy społecznej będzie ustalona odrębną decyzją (pkt 3), oraz nadał decyzji rygor natychmiastowej wykonalności (pkt 4). Rozstrzygnięcie zostało wydane na podstawie m.in. art. 54 ust. 1, ust. 2 i ust. 4, art. 59 ust. 1 oraz art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2020 r. poz. 1876, z późn. zm.; na dzień wydania zaskarżonej decyzji: Dz. U. z 2021 r. poz. 2268), zwanej dalej ustawą, oraz art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz.U. z 2020 r. poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej w skrócie u.o.z.p. W uzasadnieniu organ opisał stan faktyczny sprawy, podając m.in., jakie usługi opiekuńcze wykonuje wobec skarżącej oraz w jakich warunkach strona żyje. Organ uznał, że przebywanie skarżącej w takich warunkach zagraża jej zdrowiu. W okresie jesienno-zimowym temperatura w mieszkaniu jest bardzo niska. Z opinii sądowo-psychiatrycznej wynika natomiast, że skarżąca w aktualnym stanie zdrowia psychicznego nie jest zdolna do samodzielnego zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych i nie ma możliwości korzystania z opieki innych osób, potrzebuje stałej opieki, lecz nie wymaga leczenia szpitalnego. Ponadto brak opieki zagraża jej życiu. Wymaga też stałego leczenia psychiatrycznego i systematycznego zażywania leków. Wyjaśnił organ, że ustalenie przesłanek z art. 38 i art. 39 u.o.z.p. spoczywa nie na organie administracji prowadzącym najpierw postępowanie w przedmiocie skierowania do domu pomocy społecznej, a następnie postępowanie o umieszczenie w takim domu, ale na sądzie opiekuńczym, którego orzeczenie faktycznie zastępuje brak zgody osoby kierowanej do przedmiotowej placówki.