Orzeczenie
Wyrok NSA z dnia 10 maja 2022 r., sygn. II GSK 181/19
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosław Trzecki (spr.) Sędzia NSA Zbigniew Czarnik Sędzia del. WSA Tomasz Smoleń po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej E.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 3 października 2018 r., sygn. akt II SA/Go 440/18 w sprawie ze skargi E.K. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] marca 2018 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 3 października 2018 r., sygn. akt II SA/Go 440/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim oddalił skargę E.K. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z [...] marca 2018 r. w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożyła E.K., wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania WSA w Gorzowie Wielkopolskim. Zarzuciła:
na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r., poz. 329; dalej "p.p.s.a.") naruszenie przepisów postępowania w sposób mogący mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie art. 1 p.p.s.a. w zw. z art. 3 § 1 p.p.s.a., art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. oraz art. 151 p.p.s.a., polegające na tym, iż Sąd pierwszej instancji oddalił skargę, bezpodstawnie uznając, iż w sprawie zaistniały przesłanki do orzeczenia wobec skarżącej kwestionowanej w administracyjnym toku instancji kary pieniężnej, podczas gdy ocena zebranego materiału dowodowego podług przepisów normujących tę kwestię zawartych kodeksie postępowania administracyjnego nakazuje przyjąć, iż w stosunku do skarżącej nie ma podstaw ku temu, w szczególności Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim zaakceptował kwestionowaną w skardze do niego decyzję, mimo nie dopełnienia przez organy wymogów przewidzianych dla postępowania administracyjnego w zakresie oceny zebranych w jego toku dowodów, mianowicie dokonanie tejże oceny w sposób nie swobodny, a dowolny, jeśli nie pomijając w istocie w procesie ustalania okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy dowodów świadczących na korzyść skarżącej to niewątpliwie interpretując ewentualne wątpliwości na jej niekorzyść, mimo iż okoliczności przez nią konsekwentnie podawane znalazły potwierdzenie zarówno w badanej przez występujące w sprawie organy wykresówce urządzenia rejestrującego przedmiotowego pojazdu (z której siłą rzeczy w sposób obiektywny wynika zadający kłam o regularności przewozów różny przebieg pojazdu danego dnia w porównaniu z innym dniem jak i różna ilość przystanków w poszczególnych dniach), oświadczeniach A. sp. z o. o. w Ś. z dnia [...] października 2017 r. i [...] listopada 2017 r. jak i w zbieżnych z ich treścią zeznaniach świadka G.K. i mimo że dla ich wyjaśnienia istniała niewykorzystana przez organy obu instancji możliwość przesłuchania przewożonych przez skarżącą pasażerów w charakterze świadków na okoliczność charakteru wykonywanych przewozów (i choćby dlatego nie jest tak jak przyjął Sąd pierwszej instancji, że strona nie wskazała dowodów, które należałoby przeprowadzić),
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right