Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 5 maja 2022 r., sygn. II SA/Gl 333/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Rafał Wolnik, Sędziowie Sędzia WSA Wojciech Gapiński, Sędzia WSA Renata Siudyka (spr.), po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 5 maja 2022 r. sprawy ze skargi B. B. (B.) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Częstochowie z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 29 października 2021 r. nr DSO.5211.376.2021.3.JM odmówił B.B. (strona, skarżąca), przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu opieki nad matką – L.W..

W uzasadnieniu organ I instancji wskazał, że postepowanie w sprawie wszczęto na wniosek strony z dnia 21 września 2021 r, uzupełniony dokumentacją z dnia 18 października 2021 r o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad matką, L.W.. Dalej wyjaśnił, że niepełnosprawność matki skarżącej - osoby wymagającej opieki – powstała po ukończeniu 25 roku życia, co oznacza, że nie została spełniona przesłanka z art. 17 ust. 1 b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz.111 z późn. zm. – dalej u.s.r.), która przewiduje, że świadczenie pielęgnacyjne przysługuje, jeżeli niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała nie później niż do ukończenia 18 roku życia lub w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej, jednak nie później niż do ukończenia 25 roku życia.

W odwołaniu od decyzji skarżąca, reprezentowana przez pełnomocnika, wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i orzeczenie co do istoty sprawy przez ustalenie skarżącej świadczenia pielęgnacyjnego przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze od dnia 1 września 2021 r. Zarzuciła, że organ I instancji błędnie zastosował art. 17 ust. 1b u.s.r., a to wobec treści wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r., sygn. K38/13. W uzasadnieniu podkreśliła, że zastosowanie, po ogłoszeniu powołanego wyżej wymienionego wyroku Trybunału, przepisu art.17 ust. 1b u.s.r. w jego pełnym dotychczasowym brzmieniu przy rozstrzyganiu o prawie skarżącej do świadczenia pielęgnacyjnego, nie zasługuje na aprobatę, gdyż pozostaje w sprzeczności z obowiązkiem wynikającym z art. 190 ust.1, art. 2 oraz art. 8 ust.1 Konstytucji RP.