Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 28 kwietnia 2022 r., sygn. I SA/Ol 621/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Katarzyna Górska Sędziowie sędzia WSA Przemysław Krzykowski (sprawozdawca) asesor WSA Anna Janowska Protokolant referent Elżbieta Parda po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 kwietnia 2022 r. sprawy ze skargi L. L. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...], nr [...] w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2014 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego (dalej jako organ I instancji, Naczelnik), w rezultacie przeprowadzonej kontroli podatkowej oraz postępowania podatkowego, określił L. L. (dalej jako strona, podatniczka, skarżąca) zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2014 rok w kwocie 47.255 zł.

W uzasadnieniu decyzji wskazał, że w złożonym zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) PIT-36 za 2014 r. strona wykazała z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej: przychód - 154.983,89 zł, koszty uzyskania przychodu - 343.817,47 zł oraz stratę - 188.833,58 zł. Natomiast z podatkowej księgi przychodów i rozchodów (dalej pkpir), wynikały: przychody w kwocie 155.777,08 zł oraz koszty uzyskania przychodów (z uwzględnieniem remanentu początkowego i końcowego) w wysokości 295.301,21 zł. Zatem w rezultacie porównania wartości wynikających z pkpir z kwotami wykazanymi w zeznaniu podatkowym PIT-36 za 2014 r. organ stwierdził, iż zaniżono przychody o kwotę 793,19 zł oraz zawyżono koszty uzyskania przychodów o kwotę 48.516,26 zł.

Organ I instancji zaznaczył, iż w toku kontroli podatkowej i postępowania podatkowego strona nie przedłożyła dokumentów, na podstawie których dokonano wpisów do podatkowej księgi przychodów i rozchodów w zakresie przychodów. Uznał, że przedłożony przez podatniczkę (przy piśmie z 29.07.2019 r.) wydruk zakończonych aukcji nie może być uznany za miarodajny dowód, potwierdzający uzyskane przychody ze sprzedaży internetowej bowiem nie można stwierdzić czy dotyczy on transakcji strony i czy jest kompletny, a sumy kwot za poszczególne miesiące nie odzwierciedlają kwot zaewidencjonowanych w pkpir. Wskazał, że z pisma Spółki A z 8.04.2019 r. wynika, że od 15.06.2011 r. strona była zarejestrowanym użytkownikiem portalu [...], za pośrednictwem którego dokonywała sprzedaży towarów handlowych, posługując się nickiem: [...].Ustalił, że do celów prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie handlu internetowego w badanym roku podatniczka wykorzystywała cztery rachunki bankowe w banku A. Na przedmiotowe rachunki bankowe dokonywane były wpłaty za towary handlowe bezpośrednio przez klientów strony oraz przez: firmę zajmującą się pośrednictwem finansowym przy transakcjach internetowych ([...]), urzędy pocztowe i firmy kurierskie dostarczające towar za pobraniem ([...]). Jednocześnie stwierdził, że wpłaty z tytułu sprzedaży internetowej dokonane na rachunek strony zawierają koszty przesyłek towaru.