Wyrok NSA z dnia 27 kwietnia 2022 r., sygn. I FSK 1888/18

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Zbigniew Łoboda, Sędzia NSA Ryszard Pęk (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Maja Chodacka, Protokolant Katarzyna Wojnarska, po rozpoznaniu w dniu 13 kwietnia 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej L. sp. z o.o. spółka komandytowa z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 października 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 3432/16 w sprawie ze skargi L. sp. z o.o. spółka komandytowa z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 25 sierpnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące rozliczeniowe od stycznia do marca 2010 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od L. sp. z o.o. spółka komandytowa z siedzibą w W. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. kwotę 7.500 (słownie: siedem tysięcy pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. Maja Chodacka Zbigniew Łoboda Ryszard Pęk

Uzasadnienie

1. Wyrok sądu I instancji.

1.1. Wyrokiem z 27 października 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 3432/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę L. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k. z siedzibą w W. (dalej skarżąca spółka) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z 25 sierpnia 2016 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy rozliczeniowe od stycznia do marca 2010 r.

2. Uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

2.1. Sąd pierwszej instancji ustalił, że decyzją z 25 sierpnia 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W. (dalej także organ odwoławczy, organ drugiej instancji) utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w S. (dalej organ pierwszej instancji) z 24 maja 2016 r. określającą skarżącej spółce zobowiązania podatkowe w podatku od towarów i usług za okresy od stycznia do marca 2010 r.

2.2. Sąd pierwszej instancji oddalając skargę wniesioną przez skarżącą spółkę w uzasadnieniu wyroku zauważył w pierwszej kolejności, że ponieważ zaskarżona decyzja określała zobowiązania podatkowe w podatku od towarów i usług za styczeń, luty i marzec 2010 r., to konieczne było odniesienie się do instytucji przedawnienia zobowiązania podatkowego, gdyż – mając na uwadze uregulowanie zawarte w art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej – zobowiązania te przedawniały się z końcem 2014 r.