Wyrok NSA z dnia 27 kwietnia 2022 r., sygn. I GSK 1440/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Dariusz Dudra Sędzia NSA Piotr Piszczek (spr.) Sędzia NSA Beata Sobocha-Holc po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 grudnia 2020 r. sygn. akt V SA/Wa 1448/20 w sprawie ze skargi A na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia [...] lipca 2020 r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty długu celnego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie na rzecz A 2700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 9 grudnia 2020r., sygn. akt V SA/Wa 1448/20, uwzględnił skargę (uchylając zaskarżoną decyzję) A (dalej: spółka, skarżąca) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z [...] lipca 2020 r. w przedmiocie określenia kwoty należności celnych.

Skargę kasacyjną – stosownie do treści art. 173 w zw. z art. 177 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U.2019.2325 ze zm.; dalej: p.p.s.a.) – wywiódł Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Warszawie, a zaskarżając orzeczenie w całości zaskarżonemu wyrokowi na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 p.p.s.a. zarzucił naruszenie przepisów:

1. postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) w zw. z art. 133 § 1 i art. 141 § 4 p.p.s.a. oraz w zw. z art. 187 § 1, art. 191 i art. 229 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U.2018.800 ze zm.; dalej: o.p.) poprzez przyjęcie przez Sąd, że organy wykazały jedynie, że to poprzez programy znajdujące się na komputerze (a nie kamerze) można przenieść pliki wideo na kartę pamięci znajdującą się w kamerze, co jest niewystarczające do uznania tej kamery za urządzenie, które winno być klasyfikowane do kodu (CN 8525 80 99) obejmującego "pozostałe", podczas gdy wykonane przez organ testy potwierdziły istnienie funkcji Dv-In w kamerze i zostało wykazane, iż po podłączeniu kamery do maszyny do automatycznego przetwarzania danych (komputera) na wyświetlaczu kamery pojawił się komunikat, że kamera weszła w tryb kopiowania danych i można było dokonać przeniesienia pliku z komputera na kartę pamięci umieszczoną w kamerze, a przy tym wymaganie co do sposobu zapisu dźwięku i obrazu innego niż zarejestrowanego przez własną kamerę telewizyjną, nie zostało w żaden sposób zdefiniowane w przepisach celnych ani też nie zostało sprecyzowane w Nocie wyjaśniającej, co wskazuje, że w świetle regulacji unijnych wystarczające jest i prawidłowe zaklasyfikowanie kamery do kodu CN 8525 80 99, do podpozycji "pozostałe", tj. inne niż te nadające się jedynie do zapisu dźwięku i obrazu zarejestrowanego przez kamerę telewizyjną, z uwagi na fakt, że przedmiotowe kamery mogą nie tylko rejestrować sygnały z własnej kamery, ale również zapisać sygnały zarejestrowane przez inne zewnętrzne źródła, takie jak maszyna do automatycznego przetwarzania danych, co zostało wykazane przez organy w trakcie przeprowadzonych testów;